defecte acculader

Gisteravond was ik al vroeg het bed ingedoken, zo moe als ik was. Misschien werd de moeheid ook wel veroorzaakt door de napijn die ik had na de zenuw behandeling van een kies op maandag. Zondag had ik een snelle training rit gereden met een aan klimmetjes en maandag was ik weer naar Dordrecht heen en weer gefietst. Dus ik had ook de nodige kilometers in de benen. Vanmorgen was ik vroeg wakker en kreeg ik spontaan het idee om ook vroeg naar het werk te gaan fietsen. Zo stond ik even na half zes naast mijn fiets. Groot was mijn teleurstelling toen ik constateerde dat de verlichting het niet deed. een snelle controle vertelde me dat de accu leeg was, veroorzaakt door een defecte acculader. Wat nu? zonder verlichting ga ik echt niet zo vroeg op pad en wachten tot het licht wordt vond ik ook geen optie. Gelukkig had ik nog een batterij-houder liggen voor penlite cellen. De cellen die er al een tijdje in zaten waren natuurlijk al leeg-gelopen. Maar gelukkig had ik nog een doosje met tien Ikea batterijen liggen. En zo was het fietstochtje veilig gesteld.

Eenmaal op weg (zes uur) ging het fietsen heerlijk. Op dat tijdstip is het lekker rustig en zitten de automobilisten niet in de weg. Op de terugweg was dat wel anders. Met dit mooie weer rijden er weer hele kuddes idioten rond, die na de winterstop weer voor het eerst op de fiets zitten. Dat is dus voortdurend oppassen geblazen, vooral in het centrum van Rotterdam.

Vlak voor oud Overschie ging ik voor de verandering nu eens links af richting de oude rolbrug. Dat lukte beter dan ik gehoopt had. Alleen zijn de fietspaden in de (nieuwe!) woonwijk Kethel erbarmelijk slecht. Op een bepaald punt hield het fietspad zelfs helemaal op. Daar ben ik maar op de rijbaan verder gegaan.

Na Kethel ging ik de richting op waar het trace van de A4 ligt. Spontaan ging ik nog een stukje verder west om op de weg tussen Vlaardingen en Schipluiden uit te komen. Ondank het feit dat er hier een blokkeer installatie in de weg zit barstte het werkelijk van het sluipverkeer. De automobilisten moeten perse inhalen en even later zitten ze je weer in de weg. Simpelweg omdat het polderweggetje niet breed genoeg is voor het passeren van twee auto's.

Half zeven was ik weer thuis om snel te eten. Om kwart over acht stond de (Pauls) hardloopgroep weer voor de deur, vandaag verzamelden ze bij ons thuis. Ik heb het uur uitgelopen maar veel fut had ik niet meer. De lekkere taart van Francis maakte een hoop goed en nu ben ik weer kiplekker.