BRM 200km vanuit zoetermeer

Door omstandigheden is het er een tijd niet van gekomen om veel met mijn Quest te rijden. Afgelopen zaterdag heb ik mijn goede voornemen echter in daden omgezet en heb ik de eerste BRM tocht vanuit Zoetermeer gereden. Deze eerste rit is 200km, de volgende ritten zijn 300, 400, 600 en 1000km.

Al kort na de start had ik het wel gezien om in een grote groep wielrenners te rijden en ging ik aan kop om mijn eigen koers te rijden. Niet lang daarna zag ik dat een wielrenner me achterna kwam, ik hield wat in en samen zijn we verder gefietst. Deze renner bleef me verrassend goed volgen, achteraf gezien ook niet vreemd want hij is de snelste Nederlander op de 1200km van de PBP in 44 uur(Anco de Jong). Na een half uur kwam er zowaar een Quest in mijn achteruitkijkspiegel, dat bleek Ruud Steeman te zijn, uit Gouda. Hij had flink zijn best gedaan en had ons kunnen inhalen, vanaf hier zouden we met zijn drieën verder rijden.

Ik had gelukkig een goede kleding keuze gemaakt, want het was best wel koud. Niet dat het moeilijk is om je warm te kleden in de Quest, voor het het weet heb je het veel te warm. Ik reed zonder schuimkap, ik heb echt een hekel aan dat ding, dan maar wat minder stroomlijn maar wel lekker in de buitenlucht.

Door de koude luchtstroom van onderen kreeg ik wel spierpijn in mijn billen, een tweede broek had veel geholpen. Maar die had ik dus niet bij me.

Na zo'n 50 km stond Leo Forster (organisator van deze tochten uit Zoetermeer en nu dus verzorger) op ons te wachten met een flesje en een reep. De volgende stop zou in Hilversum zijn. Tegen die tijd kwam ik er ook achter dat mijn spieren niet meer aan het hoge tempo en de lange ritten gewend waren. Misschien kwam het ook wel door de kou (maar een graad of vijf) of het feit dat ik momenteel ook voor de marathon van Rotterdam aan het trainen ben. Misschien dat lange afstanden lopen niet goed samen gaat met lange fietstochten. 

Na de stop halverwege kreeg ik acuut kramp in mijn rechter bovenbeen. Ik wilde in het groepje blijven fietsen dus stoppen behoorde niet tot de mogelijkheden. Even een stukje laten uitrijden, been strekken en dan weer voorzichtig verder fietsen. Soms ging dat goed maar vaak kwam de kramp gelijk weer onverbiddelijk terug. Even later begon ook mijn andere been te protesteren en uiteindelijk ook nog nu en dan een kuitspier. Met de nodige moeite heb ik het tweede stuk van 100km uitgereden en ben ik bij mijn twee medefietsers gebleven. Na ruim 7,5 uur kwamen we weer in Zoetermeer aan en was het leed weer geleden. 

Van Anco heb ik wel het advies gekregen om magnesium door mijn drank te mixen, dat schijnt goed tegen kramp te werken. Ik heb gelijk maar een busje met Calcium, Magnesium en Zink tabletten gekocht om mijn mineralen op peil te brengen. 

Nu na drie dagen is de spierpijn al aardig minder geworden. Dat moet ook wel want zondag ga ik de marathon in Rotterdam lopen. Dat die ik voor deze ene keer en dan ga ik weer lekker veel fietsen, da is ook veel leuker dan hardlopen -:)

Als alles meezit fiets ik deze zomer een retourtje Parijs, het controlepunt is precies onder de Eiffeltoren!