Deurne-Deurne 2007

>Ik had al een tijd geleden met Henk, een goede vriend van mij, afgesproken dat we samen de toertocht Deurne-Deurne zouden fietsen. Wij in de Quest, de andere deelnemers op hun racefietsen. Zaterdag avond was ik al naar hem toe gereden, want zondag moesten we vroeg uit de veren. Ruim op tijd kwamen we in het centrum van Deurne aan waar we ons konden inschrijven. Voor we van start gingen werden er eerst nog foto’s gemaakt. Van de verschillende groepen fietsers en een foto van Henk en mij in de Quest. We hadden van tevoren al geprobeerd of we de track van de fietsroute konden krijgen. Dat was jammer genoeg niet gelukt en nu moesten we toch gewoon de pijlen op de weg volgen. Uit ervaring weten we dat dat erg lastig is vanuit de lage ligfiets, daarom bleven we voorlopig maar achter de wielrenners aanrijden. Na een ruim anderhalf uur kwamen we in Broekhuizen waar we met het bij het pontje de Maas over moesten steken. De pontbaas moest nog van huis komen, in de tussentijd sloten zich steeds meer wielrenners bij de wachtende groep aan. Uiteindelijk waren het er zoveel dat we er nog maar net met zijn allen op de pont pasten.

Aan de overkant gingen we gelijk achter de voorste groep rijden. De wegen waren van goede kwaliteit, vooral nadat we de Duitse grens waren gepasseerd.

Hier zijn bijna geen aparte fietspaden, welke in Nederland soms slecht worden onderhouden. De andere wegen zijn daarentegen meestal van goed kwaliteit, vandaar. Veel van de wegen waarover we fietsten waren niet toegankelijk voor doorgaand autoverkeer, lekker rustig dus.

Na zo’n 60 km was er een controlepost in een Duits natuurgebied. Hier kregen we drinken en een versnapering. Al na een kleine vijf minuten vertrokken de eerste wielrenners weer, zodat wij ook weer aan het werk moesten.


De fietsroute was erg mooi en ging over een flinke afstand lang de uiterwaarden van de Maas. Op een punt was een bocht zo scherp dat Henk en Ik bijna het struikgewas inreden en moesten manoeuvreren om weer verder te kunnen. De wielrenners maakten hier dankbaar gebruik van en waren even later in geen velden of wegen meer te bekennen. Een lastig verkeerslicht op een druk kruispunt maakte het af, nu hadden we een flinke achterstand opgelopen.

Er zat niets anders op dan de pijlen te volgen, hetgeen met zijn tweeën nog aardig goed lukte. Soms mistten ik een pijl en zag Henk hem, of juist andersom. Na een kleine kwartiertje jagen kregen we de groep weer in zicht. We reden gelijk door want nu hadden we het kunstje geleerd en konden we het wel alleen af. Bovendien was het nog maar zo’n 30km naar Deurne terug. Op een rotonde vlak voor het eindpunt stopte Henk plots voor me. Ik schatte de afstand verkeerd in en botste op zijn Quest. Ondanks dat het allemaal niet erg hard ging deukte de bolle voorkant flink in. Later bleek dat de voorkant toch wel aardig iwas gehavend, de vorm zit er nog wel in maar van de gelcoat zijn stukjes afgesprongen. Toen we na 1 uur terugkwamen bleek dat we als eersten de 150km hadden afgerond. Na zo’n tien minuten kwamen ook de eerste wielrenners weer terug.

Als we volgend jaar de track hebben dan kunnen we er nog een schepje bovenop doen.

Vanavond ga ik maar eens met glasvezel en epoxy in de weer om de neus van de Quest van binnenuit te verstevigen, door het indeuken is de sterkte van het materiaal verminderd. Toevallig heb ik de materialen in huis omdat ik ook bezig ben om een stroomlijn kap voor de Quest te maken. Dit wordt mijn geheime wapen voor de wedstrijden op 2 en 3 juni (mits ik het op tijd afkrijg). Ik ben er nu zo’n twee dagen mee bezig geweest en het blijkt toch een behoorlijke klus. Ook al omdat ik er nul ervaring mee heb. Het is wel een erg leuk karwei. Hopelijk wordt het resultaat ook naar mijn zin.

Gisteren gereden 160km, totaal 12227km

(door een telfoutje klopte de totaalstand niet, bij deze is dat weer gecorrigeerd)