Gistermorgen werd ik een uur voor de op de wekker ingestelde tijd al wakker. Een blik naar buiten vertelde me dat het prachtig fietsweer was en zo zat ik om 7:50 uur al in de Quest op weg naar Dordrecht. Zo vroeg in de morgen is er weinig ander verkeer, dus dat schiet lekker op. Vooral op stukken waar ik de weg moet delen met automobilisten rijdt dat meer ontspannen. In Rotterdam koos ik voor de route door het centrum, het was nu even na half zeven en nog er waren nog steeds maar weinig fietsers op mijn pad. Bij het fietspad langs de A20 kon het gas erop. Wel moet je rond deze tijd van het jaar oppassen voor tegenliggers omdat het gras langs de kanten van het fietspad zo hoog staat. Vooral in bochten zijn de tegenliggers moeilijk te zien. Hopelijk zet de gemeente binnenkort weer eens het mes in deze bermbegroeiing. Normaal kom ik op dit stuk grote groepen scholieren tegen, die zijn er vanzelfsprekend op dit tijdstip nog niet. In het begin leverde dat een hoop gegiechel op, nu zijn ze wel aan mijn Quest gewend. Om 7:20 kwam ik op het werk aan.
Even na vier uur zat ik weer in de Quest voor de thuisrit. Het plan was om de rondweg van Dordrecht te volgen en zo de tunnelroute te volgen. De verkeerslichten waren me vandaag gunstig gezind en al snel kwam ik bij de eerste tunnel aan, de Kil tunnel. Natuurlijk was ik benieuwd hoe hard ik nu naar beneden kon rijden. Ik heb immers sinds het cycle vision een 65-tands tandwiel voor in de Quest gemonteerd zitten. En daarmee kan ik weer iets harder mee fietsen, vooral in situatie wind mee of heuvel af. Als ik zo hard in deze tunnel duik, levert dat vooral bij het eerste stuk een spannende situatie op. Ik kom namelijk vanuit het volle zonlicht, met zonnebril op en duik dan dat donkere gat in. Het fietspad is tweerichting verkeer en je weet nooit welke halve gare je vanaf de andere kant tegemoet komt (mogelijk aan de verkeerde kant van het fietspad). Maar gelukkig ging alles goed en ik haalde een nieuwe Kiltunnel topsnelheid van 81km/uur.
Vanaf hier naar de Heinenoordtunnel ging als gesmeerd. De temperatuur in de Quest was al behoorlijk opgelopen maar zolang ik voldoende snelheid maak heb ik ook koeling,.als ik stop schiet de temperatuur omhoog. In deze tunnel geen nieuw record, de teller bleef weer steken bij 85 km/uur. Ik weet nu zeker dat dit aan de teller ligt aangezien ik nu toch wel harder naar beneden reed dan de vorige keren. De klim omhoog ging beter dan ik had verwacht, omdat ik zo hard ga (en hard blijf doortrappen) rij ik het grootste deel aan de andere kant weer omhoog. Het was trouwens behoorlijk druk in de tunnel en ondanks de breedte moet ik door de hoge snelheid toch goed opletten. Het is wel grappig om bromfietser voorbij te spuiten, met bijna hun dubbel snelheid.
Voor het pad lang de oude Maas stond een hek dat aangaf dat de doorgang verspert zou zijn. Dat negeerde ik (en met mij zo’n beetje alle andere fietsers) wat verder weinig oponthoud gaf behalve dat de bovenlaag van het asfalt was gefreesd. Dat betekend dat dit binnenkort ook een snel fietspad wordt! Of een of andere dodo moet weer op het idee komen om een toplaag van scherp grind op het fietspad te strooien, wat maar al te vaak met fietspaden wordt uitgehaald. De wegenplanambtenaren fietsen zelf immers niet! en weten daarom ook niet wat dit grint voor ellende geeft. Nu, we hopen er maar het beste van.
Op het fietspad richting de Beneluxtunnel trok ik nog even alles uit de kast om een bromfietser voor te zijn. Ik wilde immers voor hem bij de tunnellift aankomen. Dat lukte prima en uiteindelijk reed ik hem met 65 km/uur voorbij. Ik had lekker de gang erin tot een $##@!^ vrachtwagen eikel besloot om af te slaan om het tankwagen terrein links van het fietspad op te rijden. Ik toeterde en stopte hiermee pas tot ik helemaal stil stond. De vrachtwagen stopte uiteindelijk wel maar pas veel te laat, ik stond op dat moment al een stuk naast het fietspad, het ging allemaal nog net goed. De bijrijder zat een beetje schaapachtig te lachen. Ik snap wel waarom die Polen en Bulgaren zo goedkoop zijn, ze hebben immers niet al die dure diploma’s hoeven te halen. In die landen kan helemaal iedere imbeciel de weg op.
Na Vlaardingen had ik nog een bijna aanvaring met een achteruit rijdende automobilist en richting Schipluiden moest ik de snelheid beperken tot 25 vanwege een tractor met hooiwagen. Hier was het trouwens heerlijk verkeersluw, hetgeen kwam omdat de weg was afgezet om hem te asfalteren. Ze zijn wel lekker bezig!
Om zes uur was ik weer thuis. Vandaag 115km.
n.b. Misschien rij ik aanstaande zondag een wedstrijd mee op Flevonice, dat ligt eraan of ik er tijd voor heb
5 opmerkingen:
Leuk verhaal, succes met flevonice.
Wat betreft het split, als je weet wie de wegbeheerder is, kun je hem dit verhaal van het fietsberaad sturen.
http://www.fietsberaad.nl/index.cfm?repository=Split%20op%20fietsverhardingen%20meestal%20overbodig
Tja het zal wel oubollig overkomen en dat terwijl ik zélf ligfietser ben en dat van die begrinde fietspaden is ook waar maar de openbare weg is toch geen raceparcours?
Een heleboel automobilisten denken er anders over.... Op rechte stukken vol gas, maar als een oud wijf door de bocht.
Nou ik ben benieuwd naar je prestaties op 'flevonice' dan!
De krachten in de bocht die jij en Ymte (die trouwens zo vriendelijk was me 'n helm te lenen op CycleVision tbv de roeifietsrace)als snelheidsbeperking ondervinden hebben auto's natuurlijk door de hogere bouw/ en groter gewicht dubbel en dwars! Hoewel dat 't er inderdaad niet minder irritant op maakt vaak...
Het valt me op bij 'n rotonde onderweg naar 't werk dat ik in verhouding véél minder vaart verlies dan de zwaardere auto's met m'n tweewielerligger...(Slechts 1 keer onderuitgegaan).
Succes!
moet controleren:)
Een reactie posten