Het is er even niet van gekomen om steeds in stukje te schrijven. Daarom maar even de afgelopen dagen in het kort samengevat. Zaterdag was het een nogal stormachtig ritje. Het was spectaculair om te zien hoe de grote zeeschepen met een vaart van zo'n 30km/uur tegen de wind in over de nieuwe waterweg richting zee varen. Ik haalde maar net een snelheid van zo'n 40km/uur tegen de wind in.
In de verte zag ik een zeemeeuw op het fietspad landen en iets laten vallen dat snel wegliep. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat hij een krab had gevangen. Hij pakte hem snel weer op en vloog er mee weg. Zoiets maak je toch nooit mee! prachtig gewoon..
Op de dijk in Hoek van Holland hield ik mijn hart vast. Links en recht gaat het steil naar beneden en als je eenmaal op de dijk rijdt dan is er geen weg meer terug. De wind rukte stevig aan de Quest maar uiteindelijk bleven alle wielen veilig op de grond.
Het stuk door de duinen had ik de wind van achteren en ging het erg hard. alleen jammer dat het fietspad hier niet echt geweldig is.
Maandag heb ik mijn woon-werk ritje gereden. Nu voor het eerst weer met een schermpje om het windgeruis te verminderen. Zondag heb ik het 65T tandwiel weer gemonteerd, dat maakt het fietsen voor mij wel iets relaxter. Ik hou van een laag trap-tempo!
Op de terugweg heb ik een nieuwe route uitgeprobeerd. Althans het stukje van de Brienenoord naar de erasmusbrug heb ik aangepast. In de nieuwe variant ga ik over de Brienenoordbrug en rij ik langs de Maasboulevard en dat bevalt erg goed! Het is 2 kilometer langer dan mijn normale route, maar er zijn veel minder verkeerslichten en het fietspad is strak, breed en lang. Ideaal voor de Quest! Wel blijft het oppassen met de andere fietsers die soms drie dik over het fietspad zwalken en erg slecht naar mijn toeter luisteren. (een toeter werk wel 100% beter dan een bel, daar wordt helemaal niet op gereageerd).
Ik heb ook mijn route door de Overschiese dorpstraat aangepast. Hier loopt een zogenaamde snelfietsroute, althans dat zou het ooit moeten worden. Enkele stukken asfalt zijn enige jaren geleden rood geverft, de kleur begint al aardig te vervagen. Maar in deze route zit ook een hele vervelende drempel die ik niet kan nemen zonder de onderkant van de Quest er langs te laten schrapen. Uit arremoede rij ik maar een paar straten om.
Deze snelfiets route is zowiezo een aanfluiting. Er zitten zeer slechte stukken tussen waar je als fietser van links naar recht stuitert. Ik denk niet dat het ooit wat wordt, er is gewoon geen ruimte voor fietsers! Dat hadden de heren ambtenaren-planners ook van tevoren kunnen bedenken, maar dan hadden zo niet in de subsidie pot kunnen graaien.
Op een van de slechte stukken hebben ze wat rood asfalt op de putdeksel gedaan. Om je het idee te geven dat je op de snelfiets route zit. De automobilisten zien dit als een mooie sluiproute en scheuren links en recht voorbij.
Ook het smalle stukje asfalt langs de rij breeduit geparkeerde auto's nodigt niet uit om overheen te rijden. Te smal en te gevaarlijk als iemand plots zijn portier opengooit. ik stel voor dat deze route van de lijst snelfietspaden wordt gehaald!
Mijn nieuwe Quest rijdt heerlijk maar ik vond vanaf het begin al dat hij wat minder scherp de bochten neemt. Bij snel genomen bochten glij je als het ware wat meer naar buiten en bij snelle links-rechts bochten zwabbert hij wat meer. Gisteren kwam ik achter wat daar de oorzaak van is. De voorbanden bleken slechts 2 a 3 bar druk te hebben. Ik was er steeds van uit gegaan dat ze bij Velomobiel goed op druk waren gezet. Nu staan ze weer op 8 bar en dat is goed te merken. Ik kan harder door de bochten maar het comfort op slechtere paden is ook wel iets minder. Maar dat vind ik geen probleem, gezien de voordelen die de hogere bandenspanning oplevert.
Dit weekend rij ik mee op het cycle vision. Tegenwoordig tel je niet meer mee als je alleen maar een stroomlijn kap hebt. Ik zat er al een tijdje tegen aan te hikken, maar eergisteren ben ik begonnen een paar wielkappen te maken. Of het allemaal nog gaat lukken in mijn spaarzame tijd is nog de vraag, maar het is zeker leuk om weer met glasvezel en epoxy te knutselen.
Ik heb vanmorgen de rit naar Dordrecht in een record tijd gereden.
Ondanks dat het via de Maasboulevard 2 kilometer langer is heb ik de rit van huis tot aan het werk in 90 minuten gereden. Inmiddels zit er al weer 600 kilometer op de teller.
Ik ben aan de tweede stroomlijn wielkap begonnen. De kap is wat slapjes, ik denk dat ik de epoxy niet voldoende heb gemengt. Hopelijk wordt de tweede beter. Het ziet er naar uit dat de carbon Quest gevoeliger is voor beschadigen. Aan de onderkant was er een stukje gelcoat losgespongen en bij de wielen zie ik kleine scheurtjes in de gelcoat. Daar had de oude Quest veel minder last van. Ik denk dat de hechting van de gelcoat wat minder goed is.
Morgen maar weer eens een rustdag, ik ben deze week al drie keer met de Quest naar Dordrecht gereden. Ik moet wel energie overhebben voor de wedstrijden van dit weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten