Eerste rit met Quest 513

Gisteren ben ik met Timo naar Velomobiel gereden om de carbon Quest te gaan halen. Toen we nog twee minuten te gaan hadden belde mijn vader. Hij was vanaf Texel naar Dronten gereden omdat hij het ophalen niet wilde missen. Ruim twee jaar geleden was hij er ook toen ik mijn huidige Quest ging halen.

Het begon al aardig druk te worden. Van één Quest moest het een en ander worden aangepast, er kwam een man in een Quest proefrijden en zo waren er nog een paar mensen. Ik maakte een proefritje en concludeerde er weinig mis was, alleen de trapafstand was iets te groot. Dat zou ik

thuis zelf wel oplossen. Er was maar één jongen aanwezig (ik geloof dat hij Rob heet), de rest van het personeel was naar diverse evenementen (Monza-wereld kampioenschappen, elfstedentocht en nog een ander evenement).

Hij bleef er kalm onder. Ik had het crankstel van mijn oude Quest meegenomen om na te laten kijken. Er zat een kraakje in dat ik niet helemaal vertrouwde. Uiteindelijk bleek het trapas lager in orde, het kraakje werd blijkbaar veroorzaakt door de klemconstructie. (na terug monteren met wat vet tussen de aluminium delen was het gekraak verdwenen)

De fiets werd op de auto gebonden en we konden weer huiswaarts.

Bij Lelystad werd de lucht steeds donkerder en er waren een aantal grote bliksem schichten in de verte te zien. Even later barstte er een enorme hagelbui los. Binnen seconden was de weg met een centimeters dikke laag ijs bedekt en moest het verkeer stapvoets rijden om niet te gaan glijden

Het begon ook steeds harder te waaien. Voor de

zekerheid had ik een extra spanband door de voorwielen gehaald. Ik had al eens meegemaakt dat een dakdrager spontaan los ging, dus erg veel vertrouwen heb ik niet meer in die dingen.

Thuisgekomen moest ik eerst het crankstel in mijn oude Quest terugplaatsen. een proefritje leerde me dat het kraken was verdwenen. Daarna was de carbon Quest aan de beurt. De trapas afstand was bij velomobiel goed ingesteld maar ze hadden er geen rekening mee gehouden dat het stoeltje in de carbon Quest 1,5cm verder

naar achteren staat. Dat moest ik even

corrigeren. Ik had nu gelijk een mooie gelegenheid om beide Questen op de foto te zetten. Van de buitenkant verraad alleen de iets lichtere kleur en de naam op de zijkant het verschil in de glasvezel en de carbon uitvoering.

Nu moest ik gelijk maar de elektronica in orde gaan maken. De bedrading was volgens mijn schema uitgevoerd, ik moest nog wel even alles controleren. Al snel ontdekte ik dat bijna alles in order was. Alleen rechts achter deed één LED van het knipperlicht het niet. Jammer dat ze

deze niet eerder hadden getest, nu moet de kap er weer af. Ik kan me niet voorstellen dat iemand er anders nog bij kan!

Verder bleek een draad naar de toeter niet juist gecodeerd en één LED van het knipperlicht links voor heeft een iets andere kleur dan de rest. Als de kap er dan toch af moet kan deze ook wel vervangen worden.

Bij deze Quest is de accu op de linker wielkast gemonteerd. Vroeger nam ik de accu los om hem op te laden, dat gaat nu wat minder makkelijk.

daarom heb ik een laadsteker contact gemaakt.

Nu is het nog een kwestie van inpluggen en opladen. Omdat de accu nu permanent vastzit heb ik ook een hoofdschakelaar gemaakt. Die is normaal gesproken niet nodig omdat de elektronica vanzelf uitschakelt bij inactiviteit.

Op de console heb ik twee druktoetsen voor binnenlicht en voor de koplamp. Daarnaast een LED als indicatie voor de verlichting en een LED om te laten zien dat de knipperlichten aan zijn.

(deze laatste LED heb ik ook op de valreep nog in

mijn oude Quest gemonteerd).

Via de laadsteker kon ik de elektronica veilig voeden (met een stroom begrenst voedingapparaat) bij de eerste test. Daaruit bleek dat de knipperlichten links/rechts waren verwisseld, wat snel was hersteld.

Vanmorgen was het druilerig weer in Wateringen, een mooie gelegenheid om eerst de elektronica helemaal af te maken.

Uiteindelijk heb ik nog het stroom verbruik gemeten. Daarbij viel op dat het nieuwe achterlicht nog wat veel stroom verbruikt in de "dagstand". Dit komt door de grotere LED's. Dat kan ik nog even met een software update rechtzetten.

Vanmiddag om drie uur was het uiteindelijk tijd voor een eerste ritje Westland. Wel spannend met zo'n gloednieuwe fiets! Marc van de Riet had me gebeld dat hij vandaag nog tijd had om zijn Quest bij me op te halen. Ik moest dus voor zes uur terug zijn.

Het viel me direct op hoe stil de carbon Quest is. De carbon stroomlijn is duidelijk stijver dan de glasvezel uitvoering. De fiets reageert directer en stuurt iets strakker en trekt sneller op (door het lagere gewicht). Zeker de eerste kilometers kon ik mijn oren gewoon niet geloven, zo stil was het. Gek genoeg begon na een kilometer of twintig het vertrouwde raspende geluid van het ketting tussenwieltje weer terug te komen. Wil je het echt stil hebben dan moet je de o-ringen iedere twintig kilometer vervangen -:)

De afgelopen dagen heb ik me wel afgevraagd of

ik er goed aan had gedaan. Deze grap heeft me immers wel zo'n e3000,- gekost. Na deze rit weet ik het zeker, deze Quest is nog beter dan de oude, prachtig zo mooi als hij loopt.

Alleen begrijpt niemand (van de niet ligfietsers) waarom ik een nieuwe Quest heb gekocht, maar deze ziet er net zo uit als de oude! Gelukkig weten wij Quest kenners wel beter.

53km

In de auto terwijl het noodweer losbreekt