Cycle vision 2011

Vrijdag ben ik nog de hele morgen met de voorbereidingen voor de wedstrijden bezig geweest. Zo moest de achterwielkast nog zo goed mogelijk worden dichtgemaakt en er moest een beschermrand om de racekap. ik wilde immers geen krassen op de Quest. Om een uur of drie zijn we richting Lelystad gereden. Achteraf wel een goed keuze om vroeg weg te gaan want in de loop van de avond werd de snelweg afgesloten vanwege een verkeers ongeluk. Bij de baan aangekomen ging ik al gauw een proefrondje maken om er gelijk weer vanaf te worden gestuurd. Pas na half zeven mocht er gereden worden. En dat terwijl er verder niemand op de baan was! (wat een ambtenaren bij de rdw!)

Om half acht startte de eerste groep. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om weer een rondje mee te rijden. Het is een mooie baan voor dit soort wedstrijden. Je hoeft niet bang te zijn dat je te hard gaat, als je wil kan je in de bocht de hoogte in. Zo is er een baan voor 50, 80 en 120km/uur.

Om half negen startte de tweede groep. Ik probeerde Wim Schermer na de eerste ronde in te halen. Dat lukte ook maar even later moest ik hem weer laten passeren. Hij trapt nog aardig door voor zo'n oude baas -:) Misschien zijn de verbeteringen die hij heeft gedaan beter gelukt dan mijn gepruts.

Gedurende de rit raakte hij steeds een stukje verder voor op mij. Toch kon ik ook nog genoeg andere rijders inhalen. Ik moet altijd eerst op stoom komen, dat zie je ook aan mijn ronde tijden. Langzaam gaat de snelheid iets omhoog, terwijl dat bij de meeste andere juist andersom is.

Ik kan in ieder geval zeggen dat ik alles heb gegeven. Na het uur was ik aardig afgepeigerd. Hoewel dat gevoel na een paar minuten al weer was verdwenen. Achteraf blijkt ik in een uur zo'n 54 km te hebben afgelegd, niet veel meer dan zonder de extra stroomlijn verbeteringen (?). Of de wielkappen daar echt aan hebben meegedragen betwijfel ik. De vorm was immers niet goed en het oppervlak veel te ruw. Volgende keer beter!

's Avonds zijn Timo en ik gezellig wezen stappen met mijn oude vriend Ernst en zoon Gijs. Ernst was ook bij de baan wezen kijken, hij vond het erg imposant om al die snelle fietsen voorbij te zien zoeven. We konden gelukkig ook blijven slapen zodat de tent in de auto kon blijven liggen. Het weer nodigde ook niet erg uit voor kamperen.

Zaterdag waren we weer present in Biddinghuizen. Het was wel een verregende boel! Om twee uur stond ik klaar bij de start van de 200m wedstrijd, verder was er nog niemand, behalve een groep steppers. Uiteindelijk duurde het nog wel uur voor er meer deelnemers waren en we van start konden. Er was nauwelijks ruimte om warm te fietsen en het wegdek was erg matig. Het was ook jammer dat er geen toeschouwers waren. Die hadden natuurlijk geen zin om 1,5 km te lopen naar het startpunt. Het was ook erg koud en nat. Ik reed zo hard als ik kon ik ik was ook helemaal aan het einde van mijn latijn toen ik over de eindstreep reed. Toch was mijn snelheid maar 59km/uur. Dat rij ik normaal met twee vingers in mijn neus.

Ik had geen zin om nog langer te wachten voor een tweede run. Veel beter zou het waarschijnlijk ook niet worden. We aten nog even een (zeer matige) hamburger in de kantine en gingen weer huiswaarts. We hadden het wel gehad met dat #^%# weer!

Hopelijk volgend jaar weer in Sloten! (betere baan, dichterbij, gezelliger en meer binnenruimte)