Vandaag had ik moeite om de snelheid op de heenweg naar Dordrecht er een beetje in te houden. Het gezeur met mijn verhuizende werkgever speelt me parten en als ik daar aan denk dan vergaat ook de lust om naar het werk te rijden. Nu heb ik een mooie woon-werk afstand, die nog goed te doen is (ook met de Quest). Strak verdubbeld deze afstand en dan wordt het zelfs met de auto nog een lange zit. Volgens de routeplanners, die geen rekening houden met files, zo’n 1,5 uur enkele reis.
Bovendien heb ik nog vermoeide benen van afgelopen weekend en van gisteravond toen ik met Franciska 13km heb hardgelopen in het zuiderpark in Den Haag. Vanmorgen wilde ik eens een wat andere route proberen door via de Harreweg (Vlaardingen) te rijden en dwars door Rotterdam te gaan. Dat pakte niet geheel goed uit want ik moest aardig zoeken om mijn weg te vinden. Uiteindelijk lukte het toch om bij de Coolsingel uit te komen. Er waren veel fietsende schoolkinderen onderweg en die laten zich meestal niet makkelijk passeren. Wel moet ik steeds lachen om de schoolmeisjes die een gil geven als ik passeer. Grappig dat zoveel kinderen op dezelfde manier reageren. Soms zit het mee en kan ik een hele rits verkeerslichten met groen licht passeren, nu stond er een record aantal op rood
Al met al nog niet zo slecht dat ik na 1:39 uur op mijn werk was.
Ze zeggen wel eens dat een paard veel harder loopt als hij op weg naar de stal is, bij mij werkt dat net zo. Ik had veel meer zin in de terug-rit. Vanaf het werk is het maar een kort stukje naar de Kiltunnel. Normaal ga ik dan ‘s Gravendeel in waar ik me door het centrum worstel. Dat gaat niet altijd even gemakkelijk vandaar dat ik vandaag een alternatief heb uitgeprobeerd door direct na de tunnel de Kiltunnelweg onderdoor te steken. Daarna reed ik een stukje parallel en stak ik deze weg weer over naar het fietspad. Echte perfect, nu hoef ik het dorpje niet meer door wat mijn rittijd zeker zal verkorten.
De sprint door de Heinenoordtunnel leverde geen nieuwe records op, de teller bleef weer op 85km/uur steken. Tot aan Wateringen ging de rit erg vlot. Vlak voor Wateringen zag ik een fietster naast haar fiets lopen met een lekke band. Normaal scheur ik daar voorbij en voel ik me een stukje later schuldig dat ik niet heb geholpen. Nu dacht ik, laat ik eens helpen. De dame had er wel oren naar en ik stapte uit de Quest en pakte mijn pomp (die ik juist vanmiddag had gebruikt om mijn banden op druk te brengen). Helaas ging het feest niet door want het adaptertje van mijn pomp bleek te missen, dat had ik vanmiddag blijkbaar laten vallen (baal).
Omdat ik het toch erg lullig vond dat ik nu toch niet kon helpen ben ik gauw naar huis gefietst om een andere pomp te halen. Met de pomp (en een droog T-shirt aan) fietste ik snel terug naar de plek waar ik de dame verwachtte. Ze vertelde me dat een andere man ondertussen de band had opgepompt, maar wel zo hard dat hij was geklapt. Van de regen in de drup heet zoiets geloof ik.
Vandaag 105 km, totaal 4308 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten