Het was al weer een tijd geleden dat ik had afgesproken om mee te fietsen met de oranjetocht te Horst op 30 april. De wielrenners vertrekken hier al vroeg, daarom was ik op zaterdag avond al naar Deurne vertrokken waar ik bij Henk kon overnachten. Zondag morgen ging de wekker al om 6 uur. Maar ja, je moet wat overhebben om een toertocht in het mooie Limburg te mogen rijden. Henk en ik vertrokken om 7 uur om ons aan te sluiten bij een groepje wielrenners om samen naar Horst te rijden (20km). Daar aangekomen had zich al een grote groep renners verzameld, wij waren de enige twee op een ligfiets. Na ons te hebben ingeschreven voor de 120km toch konden we op weg gaan. De route stond overal zeer duidelijk met bordjes aangegeven, toch gebeurde het me een aantal keer dat ik een afslag voorbij reed en weer terug moest. Al snel kwamen we bij een oversteekpunt waar het veerpontje ons naar de overkant van de Maas bracht. Op het pontje kwamen al snel opmerkingen van wielrenners die zich afvroegen waarom we niet naar de overkant voeren, ha ha! Niet veel later waren we de Duitse grens al gepasseerd en kon het klimmen en dalen beginnen. De grootste klimpartij die ik tot nu toe had gedaan was de brienenoordbrug dus dit was flink zweten. Gelukkig hadden we een goede strategie en waren we de wielrenners al een stuk vooruit gereden. Tijdens de steile stukken kwam een aantal ons weer voorbij. Een enkele klim was zelfs zo steil dat ik naar het laagste verzet moest terugschakelen (normaal rij ik voor altijd op het grootste tandwiel). Het was wel jammer dat de afdalingen over het algemeen nogal kort waren, zat de vaart er net lekker in dan kwam er weer een haakse afslag waarvoor we vol in de remmen moesten. Henk zijn remmen bleken niet al te goed te staan afgesteld waardoor zijn quest de neiging had om naar één kant te sturen bij het remmen. Bij de stop heb ik dat even gecorrigeerd en nu staan de remmen weer op scherp. Jammer dat het weer niet al te best was. De temperatuur was maar een graad of 6 en ik kreeg behoorlijk koude voeten. Zo nu en dan regende het ook, dit was de eerste keer dat ik met regen in de quest fietste. Ook waren een aantal van de paadjes niet van erg beste kwaliteit, dat krijg je als je een wielrenners tocht rijdt, die hebben daar toch minder last van. Halverwege was er een stop waar we een glaasje limonade en een paar koeken van de organisatie konden nuttigen.
Ik moet zeggen dat ze erg hun best hadden gedaan om er wat van te maken. Gelijk na de pauze kwamen er weer een paar klimpartijen maar het ergste hadden we nu al gehad. De terugrit ging erg soepel en we kwamen steeds minder renners tegen. Een aantal had er aardig het tempo in, op de bochtige weggetjes waren ze een goede partij voor ons met een snelheid van rond de 37km/uur. Op de vlakke stukken reden we gemakkelijk van ze weg en achteraf hadden we misschien ook wel de rit van 150km kunnen doen. Vlak voor de finish werden we bijna ingehaald door een groep renners, waar ze vandaan kwamen was me eigelijk een raadsel. Ik reed nog even verkeerd maar kon mijn fout tijdig herstellen.
Henk kocht nog even een fietshelm en kan nu ook veilig de weg op. Bij zijn laatste crash had hij een flinke snee in zijn hoofd opgelopen, met een helm op verklein je toch de risico’s.
op de foto zie je Henk (witte quest) en mij (gele quest)
Vandaag 162km totaal 3232km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten