Nu ontdekte ik een ander feature van de Quest die bijvoorbeeld een Go-one of een Versatile niet heeft, je kan er mee steppen! Als je op de rand van het instapgat gaat zitten kan je met een been steppen terwijl de fiets goed bestuurbaar blijft. Ook de rem kan je nog goed gebruiken. Op deze manier was ik maar een minuut of tien langzamer dan bij een normale rit.
De ketting liet zich gemakkelijk repareren. Daarbij is het handig als je eerst een touwtje tussen de uiteinden bind zodat de ketting niet meteen onbereikbaar is als je hem een keertje laat schieten. Het ponsen op zich blijft lastig met een goedkoop pons apparaat. Ik heb me laten vertellen dat een goede ketting pons richting 100,- gaat en dat is een beetje teveel van het goede.
Op de terugweg door Rotterdam race-de ik weer met de auto's die daar maar 50 mogen. Blijkbaar wordt er scherp gecontroleerd want ze houden zich goed aan de snelheid. Op die manier is er voor mij ook nog lol aan als ik ze probeer in te halen. Vanaf Rotterdam ben ik een andere route gevolgd waardoor ik buiten het stedelijk gebied kon blijven. Alles ging letterlijk op rolletjes tot ik door Wateringen reed. Op de kruising van de dorpskade passeerde ik aan de linkerkant een fietser die duidelijk in een andere wereld verkeerde. Ik denk dat hij in gedachte nog op de vlakten van Afrika verkeerde toen hij links afsloeg. Gelukkig was ik er wel bij en kon ik hem nog net opvangen voor hij een grote deuk in mijn Quest was gevallen. Daarop trakteerde ik hem met een aantal verwensingen, maar de Nederlandse taal was hij ook niet machtig en dan deert het niet.
Gister avond heb ik mijn zelfbouw lage racer weer opgelapt. Het is een ligfiets, die enigszins is afgekeken van een Zephyr lage racer. Hij lijkt er een beetje op maar een aantal dingen heb ik zelf bedacht. Zo is de schaniering van het achterwiel gebouwd rond de trapas van een oude fiets. ook is het achterwiel met 27" , duidelijk groter dan bij de meeste ligfietsen. Je zou hem het beste een ZEBO (Zephyr-Botter) lage race kunnen noemen.
Toen ik hem een paar jaar geleden heb gebouwd had ik het voorwiel niet echt netjes gespaakt, dat stond iets schuin en had een lichte slag. Dat heb ik eerst gecorrigeerd wat onverwachts gemakkelijk ging. Eigenlijk is het spaken van een wiel niet zo moeilijk, je moet er even rustig voor gaan zitten. Daarna heb ik de remmen afgesteld, op het voorwiel zit een trommel rem en een V-brake. Uiteindelijk de stoelzitting er weer op en toen kon ik eindelijk weer fietsen. Het was grappig dat ik er zo weer mee wegreed, terwijl dit type fiets toch wel lastig is. Het is net als schaatsen, na een paar jaar haal je ze uit het vet en rij je er zo weer op weg. Het fietsen ging ook veel fijner dan ik had verwacht, de fiets is lekker licht en je versnelt heel makkelijk. Wel stuurt hij een stuk nerveuzer dan een Quest en je moet oppassen dat je niet omvalt in een bocht (wat me vroeger ook wel eens is gebeurt, auw!). Het omhoog houden van het stuurtje is nogal vermoeiend aan je armen, dat hou je geen dag lang vol.
Oeps, het is alweer 4 jaar geleden dat ik de fiets maakte, Timo zat toen nog bij de scouting.
Vandaag 103 km totaal 13043
Geen opmerkingen:
Een reactie posten