Bloembollentocht met FTCW

Vanmorgen was de bloembollentocht weer aan de beurt. Ik had de tocht nog als GPS track op de computer staan en dat was maar goed ook! Al snel ben ik namelijk het grote peleton wielrenners kwijt geraakt. Eerst bleek het bochtige bospad door Madestein (Den Haag) te lastig om de renners te volgen. Op de langere stukken haal ik ze normaal weer in. Vandaag lukte dat niet echt. Het duinpad tussen Kijkduin en Scheveningen leent zich normaal goed voor zo'n inhaal actie. Maar de gemeente heeft het pad van een nieuwe asfaltlaag voorzien. Daardoor is het een zeer snel fietspad geworden, te snel voor een of ander lullig ambtenaartje. Op drie plaatsen zijn er van die achterlijke dubbele drempels aangelegd waardoor je bijna tot stilstand moet afremmen om de Quest er ongeschonden overheen te krijgen. En zelfs

dan schuurt de onderkant tegen de hobbel.

Hier op de foto zie je hoe deze drempel eruitziet. Ik vond het plaatje op een website die allerhande obstakels voor fietsers beschrijft.

Ik heb het idee dat dit exemplaar nog een milde variant is van het geval dat ik tegenkwam.

Toen ik er drie had gedaan was er geen wielrenner meer te bekennen. Die jongens vliegen in bijna volle vaart over de drempels heen. Eigenlijk heeft alleen een Quest-rijder er last van!

Ik begrijp ook niet dat dit soort drempels op fietspaden worden aangelegd. Een paar weken geleden is er nog een wielrenner overleden omdat hij de macht over het stuur verloor bij een dergelijke drempel. Als een wielrenner het niet op tijd in de gaten heeft en met de handen los rijd, dan is een drempel levensgevaarlijk. Ook in mijn kennissen kring is een wielrenner heel vervelend gevallen op zo'n onding. Hij moest met een trauma heli worden opgehaald.

Ik heb tot aan de koffie stop flink doorgereden maar ik kwam niemand van de groep nog tegen. Misschien was mijn oude track ook wel afwijkend van de route van dit jaar. Ook de koffie stop was verlegd naar een ander restaurant, dat ik natuurlijk niet kon vinden.

Ik heb maar een paar foto's van mijzelf gemaakt, dan kan je zien dat ik bij de bollen velden ben geweest.

Er waren ook veel andere fietsers, scootmobielers, wandelaars en ruiters onderweg. Vooral die laatste maakten het me lastig. Ik ben

tot drie keer toe uit de Quest gestapt om een paard te laten passeren, de beesten vertrouwen het anders gewoon niet. Meestal is er aan de ene kant een sloot en aan de andere kant een drukke verkeersweg. Het paard kan in paniek geen kant op.

Toen ik zag dat de koffie stop was verplaatst heb ik maar een eigen route terug bedacht. Ik kwam zelfs een van de fiets snelroutes tegen, de Velostrada! Jammer is wel dat het fietspad halverwege door een woonwijk gaat. Een kort pad eromheen had het fietsen nog comfortabeler gemaakt (de ruimte is aanwezig).

Bij het Schenk viaduct in DenHaag werd ik richting fietstunnel gestuurd. Met een Quest de trap af lijkt me geen optie. Dus ben ik terug gereden en heb ik het viaduct genomen. Ik kon goed met de auto's meekomen en gelukkig was oom agent niet in de buurt.

Even na twaalf uur was ik weer terug in wateringen.

105km