Quest wat aangepast en rondje rotterdam

Zaterdag 7 januari.

Vanmorgen heb ik nog een paar aanpassingen aan de quest bedrading gemaakt. Het stekertje van de voorlamp zit nu goed vast. Verder heb ik de stekertjes tussen de accu en de rest van de bedrading omgewisseld, nu past de steker van de accu direct op mij acculader. Deze acculader is echt heel handig, hij weeg bijna niets en heeft alles om een loodaccu snel en veilig op te laden (ca 6 uur voor een lege accu). Deze lader bewaar ik in de quest en ik kan dus overal de accu bijladen. Dit zal niet snel nodig zijn want ik doe circa 6uur met een volle accu.

Eerder deze week had ik het plan om dit weekend naar Texel te gaan fietsen, maar de weersverwachting was niet erg positief. Dat grauwe winterweer maakt het fietsen niet leuker. Maar vanmiddag brak opeens de zon door en het was heerlijk fietsweer. Toen ik klaar was met de zaterdag klusjes (hout voor de kachel zagen e.d.) ben ik gelijk in de quest gestapt. Eerst wist ik niet waar ik naar toe zou gaan fietsen, misschien richting Noordwijk door de duinen? Toen ik door Rijswijk reed sloeg ik af richting Delft. Wel lastig met al die fietsers, die steeds in de weg rijden. Vooral oudere mensen begrijpen niet dat je er langs wil, het liefs zonder eerst je snelheid tot bijna nul te verminderen. In Delft bedacht ik me dat het een mooie gelegenheid was om mijn woon-werk route naar Dordrecht via Rotterdam te verkennen. Ik had altijd gedacht dat dit geen goede route met een quest zou zijn maar dat viel 100% mee. Je moet wel voortdurend opletten dat fietsers op tijd weten dat je eraan komt, dat doe ik soms met de bel en bij lastiger gevallen met de claxon. Het is ook leuk dat je zoveel bekijks hebt, hoewel het er natuurlijk niet erg goed uitziet met een skimuts, een sjaal en een fietshelm. De Erasmus brug af ging het heerlijk snel, fijn na het zwoegen om er op te komen. Dit stuk heb ik al vaker met de racefiets gereden maar nu probeer ik een variatie door op een plek op het mooie asfalt te blijven i.p.v. een weg met slechte bestrating in te rijden. Tot mijn verbazing kom ik lang de A16 uit, ik vermoede al lang dat dit fietspad bestond maar was er nooit helemaal zeker van. Op de plaats waar ik bij de A16 kwam kan je links en rechts, eerst maar naar rechts kijken waar je uitkomt. Na een kilometer of 5 kwam ik op mijn oude route, van hier weet ik het wel. Eerst even wat water gedronken, dat gaat met een bidon niet goed onder het rijden, en de mp3 speler tevoorschijn gehaald voor een lekker stukje muziek van de Eagles. Even achteruit stappen en omgedraaid richting Brienenoordbrug. Ondertussen werd ik ingehaald door een paar racefietsers, dat wordt nog leuk. Al snel had ik ze ingehaald, maar ik was te gretig en bleef versnellen. Leuker is om ze langzaam in te halen en dan steeds harder te gaan rijden, dat doe dan wel de volgende keer. Op dit mooie pad langs de A16 kan je heerlijk hard gaan, zo wil ik het graag zien. Het fietspad volgt de snelweg en gaat onder de diversen verkeersknooppunten door. Op mijn (zeer gedetailleerde kaart) kon ik er niet goed wijs uit worden maar nu is het duidelijk. Dit fietspad loopt door tot de Brienenoordbrug maar daar raakte ik het spoor bijster. Dan maar richting centrum, dat is ook veel korter en licht meer in de lijn Wateringen – Dordrecht. Het valt me op dat de fietspaden ook in Rotterdam over het algemeen best wel goed zijn. Het leuke van door de steden fietsen is dat je ook wat mensen ziet. Op mijn eerste route naar Dordrecht heb ik bijna niemand gezien, dat is een mooie route in de zomer als het licht is als ik fiets. Het is ook leuk om te horen hoe mensen reageren, een keer gaf een meisje een schreeuw toen ik langs schoot. Veel mensen maken leuke opmerkingen, ik heb nog geen negatieve reacties gehad. Bij een paar meisjes te paard ging ik extra voorzichtig langs, maar de paarden gaven gelukkig geen krimp Ik heb wel gelezen dat dat soms anders gaat. Ook de route door het centrum koos ik wat anders door de borden Den-Haag te volgen, de weg ging richting de autoroute naar de maastunnel. Helaas was het fietspad opgebroken, dan maar over de weg. Dat ging prima, tot ik bij een kruising kwam die voor auto’s was geblokkeerd en waar alleen gewone fietsen makkelijk oversteken. Ik dacht nog over een stoepje te kunnen rijden, dat ging ook goed, erop. Maar toen ik er weer af wilde kwam ik met de onderkant vast te zitten, jammer van de mooie kleur geel, maar ja het is de onderkant maar. Van Rotterdam naar Delft ging het eerste stuk over klinkers, niet zo geweldig. Maar even later over de delftweg ging het weer als een speer. Over de fietsbrug naar de andere kant van de weg en gaan met die banaan. (mijn dochter Anouk stelde al voor dat ik mijn Quest maar “Banaan” moest noemen). Ik kon de vliet blijven volgen tot vlak voor station Delft, daar weer linksaf richting Sion. Vandaar een klein ommetje zodat ik bij café de bonte haas uitkom. Dan is het nog maar een klein stukje. Ten ik een beetje zat te mijmeren hoe geweldig de quest wel niet is en dat ik hem eigelijk al 20 jaar geleden zou moeten hebben gehad, maakte een racefietsers een inhaal manoeuvre. Ik was nog lang niet leeg en zat hem al snel op de hielen. Daar had hij duidelijk niet op gerekend en al snel liet hij zich terug vallen in snelheid. Op een racefiets is voor de meeste een korte sprint van 40km/uur nog leuk maar het moet niet te lang duren


70km, totaal 295 km