Groot rondje Westland in de winterzon

Vandaag was het werkelijk schitterend weer. Jammer genoeg had ik van alles te doen en kon ik pas om half vier met de quest op pad. De start liep lang de A4 en ging via Schipluiden richting Vlaardingen. De wind kwam schuin van voren en de quest leek wel een zeilboot (op wielen dan). Ik heb de snelheid niet de hele tijd kunnen zien maar ik denk dat ik al gauw tegen de 50km/uur zat. Voor de eerste keer heb ik ook een brommer voorbij gereden, die zijn als het goed is immers begrenst en gaan dan niet harder dan 40 a 45 km/uur. Er waren wel stevige windvlagen en de weg ging over een dijk, ik moet er niet aan denken dat je van de dijk wordt afgeblazen, zo de sloot in. Gelukkig ging alles goed en kwam ik achter Vlaardingen bij de Vlaardingervaart uit. Van hier richting Maasluis, vanaf daar kon ik het hele eind naar Hoek van Holland langs de langs de nieuwe waterweg rijden. In Hoek van Holland de duinen in tot Kijk Duin. Het begon ondertussen al te schemeren, dus moest het licht aan. De temperatuur zakte ook snel, gelukkig ben ik er nu bijna. Nu nog een stukje langs de Lozerlaan terug naar Wateringen.

Ik heb nu het prototype van het verbeterde achterlicht klaar. Het blijkt dat het standaard achterlicht niet echt geschikt is voor 12V voeding, bij deze spanning wordt de stroom door de LED veel te hoog. Het is duidelijk dat dit achterlicht is ontworpen voor een voeding van ca 6V (gelijk of wisselspanning). Ik heb dacht ik ook wel eens gelezen dat de lichtjes snel kapot gaan. Bij mijn versie wordt alleen het printje in het achterlicht vervangen. Daarop zitten 4 drievoudige LED’s die in serie zijn geschakeld. Het geheel wordt gevoed vanuit een stroombron van 70mA. Het rendement is veel beter omdat de 12V accuspanning bijna geheel wordt benut. De stroombron voedt de LED’s ongeacht de accuspanning .
De hele beschrijving volgt nog!

Vandaag 61 km, totaal 1019 km

Verkenningtocht door Rotterdam in het donker

Vanavond was het heerlijk fietsweer en een mooie gelegenheid om mijn woon-werk route weer wat te verbeteren. Ik vertrok weer langs het tracé van de A4, dat wil ik als start aanhouden. Vandaar rij ik tot vlak voor Schiedam door de polder, grotendeels op fietspad. Nu volgde ik het fietspad maar de kwaliteit was ondermaats en er waren om de 50m verkeersdrempels. De route was hier wel erg pittoresk en voerde me langs een dorpje binnen Schiedam, Kethel. Hier was de weg al overgegaan in een klinkerpad. Omdat het donker was en ik geen zin had om kaart te lezen reed ik hier eigenlijk al verkeerd. In plaats van de min of meer geplande route langs Tuindorp en Bijdorp reed ik nu door het industrie terrein Spaanse Polder, ook geen mooie weg voor de Quest. Zoals je vaak ziet zijn hier de fietspaden de sluitpost op de begroting. Ik ging de A20 onderdoor en volgde aan de andere kant min of meer een hoofdweg, welke weet ik niet meer. Een eind verderop kwam ik in een niet zo beste buurt, Spangen waarschijnlijk. Wel weer leuk hoe sommige mensen reageren. Een man in een zilverkleurige Audi TT reed een hele tijd naast me en probeerde met te filmen of te fotograferen. Ik reed zo’n beetje het hele centrum door en kwam aan de andere kant op bekend terrein, de Coolsingel. Hier wist ik het weer en ging ik de Schiekade / Schieweg af tot ik onder de A20 door ging. Nu raakte ik het spoor weer snel bijster en uiteindelijk heb ik een rondje Zestienhoven gemaakt. De fiets paden zijn hier ook al een jaar of tien over de uiterste houdbaarheids datum, niet echt aan te bevelen. Vandaar weer richting tunneltje onder de A13 en terug over de route door de polder. Ondertussen begon het wel aardig af te koelen tot rond het vriespunt. In de polder ben ik nog even gestopt om naar de mooie heldere lucht te kijken met de binnenkomende wolken. Vanaf hier nog even flink doorgetrapt. In Wateringen een &^%$*& van een automobilist die nog vlak voor me langs een rotonde afreed. In trapte van schrik met mijn voet tegen de bodem van de Quest alsof het een rempedaal was. Gelukkig ging het nog net goed.

Vandaag 60 km, totaal 958 km

het windschermpje is echt goed

Vanmiddag ben ik een stukje gaan rijden om het verbeterde windschermpje te testen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een betere route naar Dordrecht te verkennen. Vooral het stuk van mijn huidige route tussen Delft en Rotterdam langs de zweth bevalt me niet omdat daar veel sluipverkeer is. Deze automobilisten rijden het liefst in het midden van het smalle weggetje en duwen fietsers daarbij in de kant. Ik denk dat het wel een keer fout gaat als ik daar elke week langs rij.

Het eerste stuk van de route is een hele verbetering en voert langs het tracé van de A4. Wanneer de A4 ophoud gaat het fietspad verder en buigt even later naar Delft af. Dan kan ik een heel suk fietspad volgen tot aan “woudhoek” aan de rand van Vlaardingen (of is het Schiedam). Tot hier aan toe gaat het prima maar dan begint het speurwerk. Ook vanmiddag ben ik niet veel opgeschoten. Ik heb wel een dorpje ontdekt, Kethel, dat heel pittoresk is en geheel is ingesloten in de bebouwing van Rotterdam. Tot vanmiddag wist ik niet eens dat het bestond. Een erg goede fietsroute leverde het niet op omdat het allemaal klinkerbestrating is. Ook kwam ik bij een klein fietsbruggetje dat zo steil was dat de quest met de onderkant over het brugdek schuurde, niet voor herhaling vatbaar.

Het was vanmiddag guur en koud weer, toch had ik het behoorlijk warm binnen in de quest. Het windschermpje is nu precies goed, ik had totaal geen last meer van de rijwind. Je moet nog steeds oppassen dat het scherm niet beslaat, maar als dat onverhoopt toch gebeurt dan kan je het gemakkelijk van binnenuit schoonvegen. Alleen als het regent heb ik nog een probleem, de buitenkant kan je met je hand niet schoonvegen, daar moet ik nog iets op verzinnen. Omdat het schermpje nu precies de goede hoogte heeft kan je er, indien nodig, gemakkelijk overheen kijken. Door de klittenband bevestiging kan je het ook gemakkelijk verwijderen of vervangen.

Wat wel vervelend was dat ik redelijk last heb van mijn rechterknie. Als ik eenmaal goed op temperatuur ben dan wordt het wel wat beter, maar toch..

Vandaag 54 km, totaal 898 km

proefrit met windschermpje

De afgelopen dagen heb ik niet veel gelegenheid gehad om te fietsen, maar ik ben wel een stapje verder met het ontwerp van het quest windscherm. De eerste stap was een geschikt materiaal te vinden. In bouwmarkten zie je lexaan, acryl en polycarbonaat plaatjes. Meestal zijn het grote platen maar bij de Hornbach kan je kleine stukjes polycarbonaat kopen. Het materiaal schijnt gemakkelijk te zijn te verwerken en is ook warm vervormbaar. Eerst heb ik een proefstukje van karton gemaakt, tot ik de vorm redelijk had bepaald. Uit het polycarbonaat heb ik een stuk gezaagd (met de circelzaag tafel). Dat stuk ben ik toen rond gaan buigen door het te verwarmen met een elektrische verfbrander. Het viel niet mee om de vorm goed te krijgen. Toen de vorm er redelijk in zat heb ik het venster op maat gezaagd. De bedoeling was om het met klittenband aan het zwarte deksel vast te zetten. Het klittenband bleef wel aan het polycarbonaat vastzitten maar niet aan het zwarte deksel. Dit heb ik later opgelost door bizonkit te gebruiken (twee keer insmeren want het zwarte materiaal is poreus). Hierna bleef het goed op zijn plaats zitten.

Vanmiddag heb ik een proefritje gemaakt, er stond genoeg wind voor een goede test.
Al gauw bleek dat het scherm toch nog aan de grote kant was waardoor het snel beslaat, vooral als je wind mee hebt. Ook kan je het niet schoon wissen omdat je simpelweg het gedeelte waardoor je kijkt niet van de buitenkant kan schoonvegen. Ook bleek dat de randen wat te ver doorlopen, het scherm moet gewoon iets kleiner.
Verder voldeed het scherm prima, je ogen blijven goed uit de wind.


Vanavond heb ik het scherm wat kleiner gemaakt (zie de foto's) en heb ik ook bedacht hoe ik het eenvoudiger kan vervaardigen. Eerst teken ik de vorm op het polycarbonaat (er zit beschermfolie aan beide zijden, dit wordt er pas afgehaald als het scherm helemaal klaar is). De vorm zaag ik uit met een decoupeerzaag met een fijn getand zaagblaadje. Niet te snel zagen ander barst of smelt het materiaal. Als de vorm klaar is verwarm ik het met de verfbrander en buig het al gedeeltelijk rond. Daarna leg ik het scherm in een pan (waar normaal de aardappels in gekookt worden) die een diameter heeft die ongeveer overeen komt met die van het gat in het zwarte deksel. Als je het materiaal voorzichtig stukje voor stukje verwarmt en de pan steeds draait dan neemt het de vorm van de pan aan. Het blijft een lastig klusje, bij mij ging het pas redelijk bij het derde exemplaar. Als je het te warm maakt dan smelt het materiaal.

Misschien komt het ook wel omdat ik dit soort klusjes altijd snel wil doen, terwijl je dit juist rustig moet uitvoeren.


Morgen ga ik weer een ritje maken met het nieuwe model. Het "testverslag" volgt.

Vandaag 32 km, totaal 844 km

windscherm voor de Quest

Vandaag een dagje naar Groningen geweest op bezoek bij de NAM waar ons bedrijf ultrasone gasmeters aan levert. Omdat ik er al om 8 uur moest zijn reed ik om 5 uur in Wateringen weg. In Papendrecht ben ik bij een collega van de service afdeling ingestapt die met me mee gaat. Omdat het hier om een lastig probleem gaat ga ik mee voor ondersteuning. Wel lekker dat ik onderweg nog even kan slapen. Het werk gaat voorspoedig maar het wordt toch 16:00 uur voor we weer weg kunnen. In de Flevopolder eten we een hapje maar al snel nadat we weer op pad gaan staan we in een lange file op de A27. In Papendrecht stap ik in mijn eigen auto en om 21:00 ben ik weer thuis. Overbodig om te zeggen dat er vandaag niets van fietsen komt. Ik heb onderweg wel kunnen nadenken over een idee om het fietsen in de kou wat aangenamer te maken. Ik ben namelijk van plan om een klein windschermpje te maken zodat het niet langer nodig is om een bril te dragen. Met zo'n scherm blijven je ogen net uit de wind. De bedoeling is om een scherm van lexaan of een andere transparante kunststof te buigen zodanig dat het met klittenband of drukkers aan het zwarte afsluit gedeelte kan worden bevestigd (hoe moet je dit deel eigenlijk noemen?). Het buigen denk ik in een oven te doen waarbij de kunststof zacht wordt en zijn vorm op een mal krijgt.

ketting gerepareerd

Vandaag kwam het er helaas niet van om te gaan fietsen. Gelukkig had ik wel even de tijd om de slechte schakel te verwijderen. Dat ging makkelijk nadat ik het "luikje" van de derailleur had verwijderd, nadat ik de ketting een stukje had doorgeschoven zag ik een schakel die niet meer scharnierde. Om hem te markeren heb ik er een touwtje aan vast gebonden. Binnen in de Quest kon ik gemakkelijk bij de ketting door het scherm te verwijderen dat met klittenband vast zit. Even de ketting verder geschoven tot het touwtje in beeld kwam. Met een stukje koperdraad heb ik het stuk voor en na de rotte schakel met elkaar verbonden zodat straks niet de hele ketting zoek is. Toen kon ik met een kettingpons het slechte stuk eruit halen waarbij ik er op lette dat het pennetje van het buitenste deel net nog in de schalm bleef zitten. Het is namelijk erg lastig als dit pennetje er geheel uitschiet. De ketting stond nogal onder spanning dus verlegde ik de ketting van het grote tandwiel voor naar het kleinste. Toen was het een fluitje van een cent om de losse delen weer te verbinden. Hierbij is het belangrijk dat de ketting goed scharniert en het pennetje aan beide zijden even ver uitsteekt. Alles bij elkaar een kwartiertje werk. Morgen komt er niets van fietsen omdat ik dan spullen van mijn werk mee moet nemen voor het uitstapje naar een klant in Groningen op dinsdag.

Van Texel weer naar huis terug

Vandaag lekker ontbeten en me rustig voorbereid op de “terugtocht”. Mijn ouders gingen met de auto richting veerhaven en ik met de Quest. Maar niet zo hard gereden als gisteren, maar toch had ik de vaart er aardig in, je bent altijd bang de boot te missen. ’s Morgens had ik nog even met mijn vader naar een passende kaart gezocht die aansluit bij de kaart die ik al heb “Noord Holland Noord”. Er waren wel fietskaarten maar die waren net zo slecht gedetailleerd als mijn autokaart van Nederland, het fietspad langs het kanaal staat er bijvoorbeeld niet op. Ik had me voorgenomen om nu direct het fietspad langs het kanaal te volgen en bij Bergen af te slaan, de route had ik stap voor stap op een papiertje geschreven. Maar een planning is om van af te kunnen wijken. Toen ik zag wat een stralende dag het was kon ik het niet nalaten om door de duinen te gaan rijden. En inderdaad was het natuurschoon overweldigend, wat doet een beetje zonneschijn toch goed. Ondanks de vele kronkels in de weg ging het best wel vlot. Ik weet niet meer waar het precies was, ergens tussen Schoorl en Bergen denk ik. Plots zat ik tussen de mountain-bikers die het bos onveilig maakten. Ik voelde me er niet echt thuis maar ik moest toch verder, dus weerde ik me kranig. Vanaf Bergen ging het best wel vlot naar Castricum. Menig keer negeerde ik de bordjes die aangeven dat fietsers niet welkom zijn op de weg, de beloning is dan een mooi stukje asfalt. Meestal kan ik aardig meekomen met de automobilisten, die me vaak weer niet in durven te halen. Je moet wel doortrappen wil je de boel niet ophouden, de snelheid gaat dan richting 45km/uur, ondanks de wind schuin van voren. In Beverwijk kreeg ik weer een leuke omweg aangeboden dus ik zette nog wat aan om de extra afstand weer in te halen. Bij de pont weer voldoende bekijks. Ik wilde eigenlijk wat eten maar ik had daar nauwelijks tijd voor omdat me van alles werd gevraagd over de Quest en hoeveel ik al gefietst had. Aan de andere kant van het Noordzee kanaal volgde ik bordjes Haarlem, wat wat al te letterlijk uitkwam. Hoe moest ik nu weer verder? Na een tijdje richting zon te hebben gereden vond ik weer een lichtpuntje in de vorm van een bord met verwijzing naar Heemstede. Het stuk hier na ging weer best wel vlot, vooral wanneer ik de slechte fietspaden meed en tussen de auto’s ging rijden. Het fietspad naast de A44 in Wassenaar leek wel een hindernis baan, om de honderd meter een heuvel. Toen ik plots moest stoppen vergat ik tijdig terug te schakelen. Een automobilist was hoffelijk en gaf me voorrang, maar hoe kwam ik nu weer weg? Toen ik flink kracht zette hoorde ik een “pong”. Hopelijk niets ernstigs. Helaas was er blijkbaar toch iets stuk gegaan want elke 6 slagen herhaalde het geluid zich. Blijkbaar heb ik een schakel in de ketting gemold. Morgen maar even kijken of ik hem kan vinden, dan haal ik de schakel eruit. Eén minder mag toch geen probleem zijn? Op de een of andere manier kwam ik bij “Florencia” in de Torenstraat uit. Hier hebben ze heerlijke koffie en daar had ik wel trek in. Na de koffie was het nog maar een klein stukje, gelukkig maar want het tot zes tellen om dan wat kracht te minderen om het tandwiel te sparen, begon me al te vervelen. Zes uur was ik weer thuis. Oost-west thuis best.

Vandaag 154 km, totaal 812 km

Uitstapje naar Texel.

Gisteren ben ik om tien uur vertrokken om door de duinen van Kijkduin naar Texel te rijden. Het weer bleef helaas de hele dag achter bij de voorspelling, de zon zou immers nu en dan gaan doorbreken maar het bleef grauw weer. In mijn gedachten was deze route perfect, dat viel wel een beetje tegen. Al snel merk je dat je in het heuvelachtige terrein met bochtige fietspaden met de Quest niet echt in het voordeel bent. Wanneer je de heuvel op bent gereden en lekker hard naar beneden wil gaan dan is daar die bocht of er zijn vervelende drempels. Op het stuk tussen Den Haag en Wassenaar hebben ze het wel heel bont gemaakt Daar liggen dubbele drempels die voor mountain bikers een leuke jump zijn maar waar een Quest niet ongeschonden overheen komt. Elke keer hoorde ik de onderkant van de fiets over de grond schuren. Toch kon ik een man op een mountainbike niet laten passeren, echt slim was dat niet want ik moest immers nog een stukje, maar zo ben ik nu eenmaal. Mijn knieen protesteren om beurten maar maken het fietsen niet onmogelijk. Soms denk ik er een tijdje niet aan en dan blijkt dat ik weer helemaal geen last heb. Ik moet ze maar gewoon negeren. Even verderop bij Wassenaar staat er plots een bord waarmee fietsers werd verzocht de fiets aan de hand te nemen, wat nu? Ik fiets toch maar door, ik geloof dat soort informatie niet, tot een graafmachine de weg blokeerd. De hele bestrating was verdwenen. Ik had niet echt zin om weer terug te rijden dus heb ik de quest maar door het struikgewas gesleept om over het wandelpad verder te gaan, wat moet je anders? Daarna ging het beter al haalde ik niet de snelheid die ik graag heb. Bij Zandvoort ging het weer mis. Op de route die ik volgens de wegaanwijsborden moest volgen stond ineens een hek dwars over de weg met een fietssluis ernaast, de enige plaats waar ik door kon was voor paarden bestemd. Dan maar uitstappen en de Quest door het zand naar de andere kant slepen. Een kwartier verder zag het er nog slechter uit, nu was er weer een hek met sluis maar geen paarden doorgang. Er was niemand te bekennen om me te helpen. Teruggaan was uitgesloten dus heb ik de Quest maar op het hek getild en hem aan de andere kant op de grond gezet, niet iets wat je vaker wil doen. Nu moest ik om de Kennemer duinen heen fietsen, daar loopt geen fietspad doorheen. Aan de andere kant miste ik een aanwijzing en reed ik richting strand. Toen ik op het uiterste puntje was aangekomen, waar je over het noordzee kanaal en de noordzee uitkijkt, realiseerde ik me dat ik niet goed zat. Een paar wandelaars bevestigden dat en wezen me de goede kant op. Ze waren gelijk heel benieuwd waar ik nu mee reed. Ze hadden onderling een soort weddenschap, is het nu wel of geen fiets. Toen ik door het centrum van Ijmuiden was gereden kwam ik al gauw bij het pontje aan. In de wachttijd leek ik met mijn Quest wel een soort bezienswaardigheid, één jongen vroeg of hij in de fiets mocht kijken en hij was duidelijk onder de indruk. Ik had me voorgenomen om niet meer door de duinen te rijden, anders zou het nog nachtwerk gaan worden. Aan de andere kant ging ik via Beverwijk richting Castricum. Hier was het al beter te fietsen. Van Castricum richting Heilo en verder naar Alkmaar. Dit was ook geen slimme zet want nu zat ik vast in Alkmaar. Twee dames zetten me weer op het goede spoor, nadat zet van alles over mijn fiets wilde weten. Wat, moet je helemaal naar Den-Helder, wat ver joh! Ja maar ik ben er nu bijna. Mijn strategie was om het fietspad langs het kanaal te gaan volgend, dat begint bij het centraal station in Alkmaar. En een station wordt altijd goed aangegeven. Gelukkig ging het nu gesmeerd tot aan Den-Helder. Dat is nog eens een lekker fietspad alleen jammer dat er zoveel auto’s naast rijden. Op enkele stukken was de kwaliteit van de weg wat minder en in elk dorp veranderd het asfalt in klinkers. Er stond een paar keer een bord “slecht wegdek”, maar één keer had er moeten staan “uitzonderlijk extreem slecht wegdek”, ik stuiterde bijna van de weg af zo beroerd was het wegdek daar. Als een autoweg zo slecht zou zijn zou er gelijk een spoedreparatie worden uitgevoerd. Ik kwam om 16:45 bij de boot aan. De boot gaat elk uur en was net weg. De eerst volgende ging om 17:30. Ik maakte gebruik van de wachttijd door mijn ouders en het thuisfront te bellen dat ik heelhuids was aangekomen. Ruim een uur later was ik aan de andere kant in de veerhaven van Texel. Ik was weer uitgerust en kon er bij het laatste stukje tegenaan. De wind stond schuin achter en het was ondertussen pikdonker. Een mooie kans om er even tegenaan te gaan. Mijn topsnelheid was bijna 55 km/uur en ik kon deze snelheid bijna het hele stuk naar Den-Burg aanhouden. Dat was een lekker dagje fietsen, vreemd genoeg had ik helemaal niet het idee dat ik veel inspanning had geleverd. Aan het aantal kilometer kan je wel zijn dat ik nog al wat extra heb gereden. Ik weet nog niet hoe ik dat een volgende keer ga oplossen. Het lijkt me het beste om met een gedetailleerde kaart de route uit te zetten en die dan in een gps ontvanger te programmeren. Als je de weg wijzers volgt wordt je maar van hot naar her gestuurd. Je moet je route dus zelf plannen. Als je de zelfde route dan nog een keer wil rijden kan je naar de gereden snelheiden kijken om te zien hoe berijdbaar de weg is en er dan verbeteringen in aanbrengen. Een echte route planner lijkt me ook geen oplossing omdat die met autokaarten werken. Wie heeft goede tips?

Vandaag 166 km, totaal 658

Wateringen-Dordrecht in de mist

Vandaag was het weer zover, met de Quest naar het werk. De weersvoorspelling had ik al de hele week in de gaten gehouden en vandaag zou een prima dag worden. Althans, volgens de weervoorspelling.
Er was ook wel mist in de morgen voorspelt, maar ik wist niet hoeveel.

Toen ik een paar honderd meter had gereden dacht ik al, goh, de mist wordt nu wel erg dik. Wat bleek nu, mijn fietsbril was aan de buitenkant beslagen door de mist. Dat betekende dus dat ik hem elke paar minuten moest schoonvegen. Dat gaat gelukkig wel zonder vaart te minderen maar erg prettig is het niet. En zonder bril fietsen leek me ook geen oplossing na de problemen die ik daar vorige week mee had gehad. Bij een bocht in Sion merkte ik het al, het is glad. Toen ik remde ging ik bijna rechtuit. Even later in Delft herhaalde zich dat nog een keer en eerst dacht ik dat wordt mijn eerste schade. Gelukkig kwam ik weer terug in het spoor toen ik mijn remmen losliet. Dan maar wat vaart minderen, wel jammer want ik wilde een betere tijd zetten dan vorige week. Bij de fietsbrug over de zwet zag ik al fietsen lopen en ja hoor, spek glad, Gelukkig dat ik drie wielen heb, omvallen doe je niet zo snel. Gisteravond had ik mijn banden opgepompt, er zat een paar bar te weinig in als ik mijn fietspomp mocht geloven. Resultaat was wel dat ik nu de klinkerweg voorbij Zestienhoven over stuiterde. Daar moet ik nog eens een alternatieve route voor zoeken.

Door Rotterdam ging prima. Ik volgde zoveel mogelijk de mij bekende weg en ik kwam al vrij snel bij het fietspad langs de A16 uit. Voor Rotterdam had ik mijn bril afgezet, die wilde ik nu even opzetten na hem te hebben opgepoetst. Plots staat er een auto achter me, op een pad waar nooit auto’s komen> dat was even schrikken, maar hij stond rustig te wachten tot ik weer ging. Het bleek een strooiwagen te zijn, prima dat er ook aan de fietsers wordt gedacht. Dan maar geen bril, als ik zo zit te stomen krijg ik de bril toch niet op zonder dat hij beslaat. Nu nog maar een kort stukje naar Zwijndrecht. Daar heb ik een aardige route gevonden voor het station langs. Dan kom je al snel via redelijke fietspaden bij de brugweg over de hoekse waard. Aan de andere kant kan je als fietser je fiets pakken en hem met de trap naar beneden brengen, het alternatief is een lange lus. Dan nog een stukje over het industrie terein en ik ben er. Een half uur sneller dan de eerste keer maar dat komt niet alleen door een hogere snelheid. Deze route was duidelijk beter te doen met de quest en bovendien 8km korter.

Voor de terugweg had ik een uur eerder vrijgenomen, althans ik probeerde om vier uur weg te gaan. Op het laatste moment moest ik nog een paar vragen van mijn baas beantwoorden. De meeste anntwoorden kon ik uitstellen tot maandag, anders fietste ik alsnog in het donker. Nu ging het best wel vlot en in de tegengestelde richting van de heenweg. In Rotterdam wachtte in lang niet altijd tot het verkeerslicht weer groen wordt. Ik kan immers slecht bij de knopjes en heb geen zin om te wachten. Wel probeer ik zoveel mogelijk rekening te houden met andere weggebruikers door ze op tijd te waarschuwen dat ik er aan kom. Nu was ik snel door Rotterdam heen. De weg langs het vliegveld was weer een stuiterpartij. Toen ik het fietsbruggetje had over gestoken verwachte ik lekker te kunnen doorrijden. Deze weg wordt echter massaal gebruikt door automobilisten die de file op de A13 proberen te ontlopen. Erg veel ruimte is er niet en een aantal wil ook niet echt opzij gaan. Bovendien wordt ik steeds door de autolampen verblind. Nee, daar moet ik ook snel een andere route voor vinden. Er staan wel borden die er op duiden dat er een autosluis geplaatst gaat worden (een beweegbare wegafsluiting). Maar hopen dat die er snel komt. Het laatste stukje reed ik iets ander, nu door Den Hoorn heen. Helaas slecht gegokt, weer een klinkerweg. Over de A4 bekend terrein, nu ging het weer als een speer. Wel een beetje last van mijn rechterknie, die geeft een beetje problemen. Hoewel het gelukkig steeds na een dag weer over is.

Morgen is mijn vrije dag en nu ben ik ook eens echt vrij. De bedoeling is om naar mijn ouders op Texel te gaan fietsen, Vrijdag heen, Zaterdag terug. Het moet een lekker reaxed tochtje worden.

Vandaag 104, totaal 492 km

Rondje Delft in het donker

Gisteravond kwam er niets van fietsen, op maandag gaat Timo naar Atletiek en ik breng hem. Bij die gelegenheid ga ik zelf hardlopen in het Zuiderpark. Ik had een beetje last van mijn knieën, niet zo vreemd omdat ik nu wel veel meer fiets dan ik gewend ben. Het hardlopen zorgde echter voor een goede afwisseling en het werd al snel weer wat beter. Gelukkig kan ik hardlopen en fietsen goed combineren.

Vanavond wilde ik toch wel even met de Quest op pad, maar ik wist nog niet waar naar toe. Na een stukje te hebben gefietst bedacht ik me dat ik de route naar Rotterdam nog wat beter kon verkennen, een aantal stukken moet ik nog verder uitpluizen. Nu ga ik steeds dwars door Delft heen, misschien zijn er ook goede fietspaden, die me om Delft heen leiden. Voorlopig rij ik nog de tot nu toe beste route langs Sion die me snel naar de Delftse Schie toe leid. Daar kan ik dan lekker vaart maken. Er stond een straffe wind, ik voelde de wind aan de Quest rukken. Echt bang voor wegwaaien ben ik niet, met mijn 90Kg lig ik stevig op de weg. Toen ik net de vaart erin had zag ik een rood stoplicht lang het fietspad, ik vond het maar idioot en reed gewoon door. 100m verder weer één, nu begon ik me toch wel af te vragen wat dat betekende maar het antwoord werd snel zichtbaar. Er staat een bedrijf dat containers in binnenschepen laad, de containers worden met een soort monorail verplaatst en die loopt over het fietspad. Juist toen ik aan kwam fietsen ging er zo’n container over de weg, met een felle schijnwerper naar onder gericht, wel een vreemd gezicht. Toen ik was omgereden zag ik dat de het fietspad aan de andere kant was afgesloten met een slagboom, goed dat ik niet ben doorgereden.

Nu kon ik weer vaart maken. De wind kwam schuin van voren maar daar had ik (heerlijk is dat) geen last van. Dat was ik wel anders gewend op de racefiets. Ondanks dat het toch redelijk fris was zat ik te dampen in mijn Quest, het nadeel is dat mijn bril direct beslaat als ik stop. Daar moet ik nog iets op vinden want fietsen zonder bril levert me een dag lang rode ogen op.

De fietsbrug liet ik links liggen, ik wilde eens een andere route volgen. Even verderop zag ik een splinternieuw fietspad de polder ingaan, waar gaat dat naar toe? Wel leuk om dat eens te ontdekken. Het fietspad liep om de nieuwbouw heen (ik hoop dat die niet verder oprukt, wat blijft er anders van de polder over) en ging onder de spoorbaan door. Even verderop sloeg ik weer rechtsaf richting Delft. Ik had geen kaart bij me dus ik koos mijn route maar op het gevoel. De hele route naar Delft bleef een auto vlak achter me rijden, durfde zeker niet in te halen op dit smalle weggetje. Ik hiel er goed de vaart in, nu had ik de wind schuin achter.

In Delft was het even lastig de juiste weg te vinden maar uiteindelijk kwam ik weer op bekend terrein. Nu nog een stukje lang het tracé van de A4. In mijn spiegel zag ik het lichtje van een wielrenner opduiken, dan nog maar even versnellen, die laat ik er niet langs. Al snel lag mijn snelheid op 45km/uur en werd het licht snel kleiner. Nu nog langs de bonte haas en ik ben al weer thuis.

37km, totaal 388km

Rondje Westland met Richard Blom

Zondag 8 januari 2006

Gisteren belde Richard Blom, hij had op de website gezien dat ik ook een Quest heb. Hij vroeg of ik zin had om samen een rondje Westland te gaan rijden. Dat vond ik een goed idee, leuk om eens te zien welke routes een nader kent. Normaal ga ik hardlopen om 9 uur maar mijn hardloop partner is op wintersport dus dit was een goed alternatief. Richard rijd rond op de allereerste Quest (nummer 0) en ik had hem al eens op het Oosteinde zien rijden. Zoals afgesproken stond Richard om 9uur voor de deur. Franciska vond hem over de telefoon al erg spontaan klinken en dat was hij inderdaad. Het rondje dat hij voorstelde fietste hij zelf al regelmatig en ik ken het ook al min of meer. Het is natuurlijk leuker om met z’n tweeën te fietsen, ook al heb je in een Quest niet zoveel contact met een ander. Een vriend van mij, Henk, heeft al eens geëxperimenteerd met een walky-talky en headset maar dit was geen echt succes vanwege het lawaai dat de fiets produceert. Misschien zou een betere microfoon helpen? We reden eerst naar ’t woud en vandaar via de fietsbrug bij schipluiden naar Maasland. Daar onder de snelweg door richting het pondje naar Rozenburg. Bij de nieuwe waterweg aangekomen volgde we het fietspad aan de waterkant. Wat een drukte op de vroege morgen, voornamelijk vissers die daar blijkbaar al ’s nachts gaan staan. In rap tempo fietsen we naar Hoek van Holland en daar gingen we naar het duinpad richting Kijkduin. Ergens halverwege begon een paard plots te galopperen, blijkbaar geschrokken van onze fietsen. En dat terwijl het paard een meter of 50 van ons af liep. De berijder kon het beest gelukkig goed in toom houden. De afstand naar Kijkduin was al snel afgelegd, daar gingen we weer richting Wateringen deels door Madestein. Toen we het bos bij de Uithof uitkwamen bleek dat er een hond met ons was meegerend. We hebben maar even gewacht tot het baasje er ook was. Nu was het nog maar een klein stukje. Richard vroeg of ik trek had in een bak koffie en dat had ik wel! Bij hem thuis heb ik kennis gemaakt met zijn vriendin, even sympathiek als Richard. Jammer genoeg kon ik niet te lang blijven, ik had al een afspraak voor 12 uur. Anders hadden we nog wel langer kunnen praten over ligfietsen, ligfietstandems en ligfiets races. Ik ging er gauw weer vandoor nadat we hadden afgesproken dat we dit zeker weer meer gaan doen.

56km, totaal 351 km

Quest wat aangepast en rondje rotterdam

Zaterdag 7 januari.

Vanmorgen heb ik nog een paar aanpassingen aan de quest bedrading gemaakt. Het stekertje van de voorlamp zit nu goed vast. Verder heb ik de stekertjes tussen de accu en de rest van de bedrading omgewisseld, nu past de steker van de accu direct op mij acculader. Deze acculader is echt heel handig, hij weeg bijna niets en heeft alles om een loodaccu snel en veilig op te laden (ca 6 uur voor een lege accu). Deze lader bewaar ik in de quest en ik kan dus overal de accu bijladen. Dit zal niet snel nodig zijn want ik doe circa 6uur met een volle accu.

Eerder deze week had ik het plan om dit weekend naar Texel te gaan fietsen, maar de weersverwachting was niet erg positief. Dat grauwe winterweer maakt het fietsen niet leuker. Maar vanmiddag brak opeens de zon door en het was heerlijk fietsweer. Toen ik klaar was met de zaterdag klusjes (hout voor de kachel zagen e.d.) ben ik gelijk in de quest gestapt. Eerst wist ik niet waar ik naar toe zou gaan fietsen, misschien richting Noordwijk door de duinen? Toen ik door Rijswijk reed sloeg ik af richting Delft. Wel lastig met al die fietsers, die steeds in de weg rijden. Vooral oudere mensen begrijpen niet dat je er langs wil, het liefs zonder eerst je snelheid tot bijna nul te verminderen. In Delft bedacht ik me dat het een mooie gelegenheid was om mijn woon-werk route naar Dordrecht via Rotterdam te verkennen. Ik had altijd gedacht dat dit geen goede route met een quest zou zijn maar dat viel 100% mee. Je moet wel voortdurend opletten dat fietsers op tijd weten dat je eraan komt, dat doe ik soms met de bel en bij lastiger gevallen met de claxon. Het is ook leuk dat je zoveel bekijks hebt, hoewel het er natuurlijk niet erg goed uitziet met een skimuts, een sjaal en een fietshelm. De Erasmus brug af ging het heerlijk snel, fijn na het zwoegen om er op te komen. Dit stuk heb ik al vaker met de racefiets gereden maar nu probeer ik een variatie door op een plek op het mooie asfalt te blijven i.p.v. een weg met slechte bestrating in te rijden. Tot mijn verbazing kom ik lang de A16 uit, ik vermoede al lang dat dit fietspad bestond maar was er nooit helemaal zeker van. Op de plaats waar ik bij de A16 kwam kan je links en rechts, eerst maar naar rechts kijken waar je uitkomt. Na een kilometer of 5 kwam ik op mijn oude route, van hier weet ik het wel. Eerst even wat water gedronken, dat gaat met een bidon niet goed onder het rijden, en de mp3 speler tevoorschijn gehaald voor een lekker stukje muziek van de Eagles. Even achteruit stappen en omgedraaid richting Brienenoordbrug. Ondertussen werd ik ingehaald door een paar racefietsers, dat wordt nog leuk. Al snel had ik ze ingehaald, maar ik was te gretig en bleef versnellen. Leuker is om ze langzaam in te halen en dan steeds harder te gaan rijden, dat doe dan wel de volgende keer. Op dit mooie pad langs de A16 kan je heerlijk hard gaan, zo wil ik het graag zien. Het fietspad volgt de snelweg en gaat onder de diversen verkeersknooppunten door. Op mijn (zeer gedetailleerde kaart) kon ik er niet goed wijs uit worden maar nu is het duidelijk. Dit fietspad loopt door tot de Brienenoordbrug maar daar raakte ik het spoor bijster. Dan maar richting centrum, dat is ook veel korter en licht meer in de lijn Wateringen – Dordrecht. Het valt me op dat de fietspaden ook in Rotterdam over het algemeen best wel goed zijn. Het leuke van door de steden fietsen is dat je ook wat mensen ziet. Op mijn eerste route naar Dordrecht heb ik bijna niemand gezien, dat is een mooie route in de zomer als het licht is als ik fiets. Het is ook leuk om te horen hoe mensen reageren, een keer gaf een meisje een schreeuw toen ik langs schoot. Veel mensen maken leuke opmerkingen, ik heb nog geen negatieve reacties gehad. Bij een paar meisjes te paard ging ik extra voorzichtig langs, maar de paarden gaven gelukkig geen krimp Ik heb wel gelezen dat dat soms anders gaat. Ook de route door het centrum koos ik wat anders door de borden Den-Haag te volgen, de weg ging richting de autoroute naar de maastunnel. Helaas was het fietspad opgebroken, dan maar over de weg. Dat ging prima, tot ik bij een kruising kwam die voor auto’s was geblokkeerd en waar alleen gewone fietsen makkelijk oversteken. Ik dacht nog over een stoepje te kunnen rijden, dat ging ook goed, erop. Maar toen ik er weer af wilde kwam ik met de onderkant vast te zitten, jammer van de mooie kleur geel, maar ja het is de onderkant maar. Van Rotterdam naar Delft ging het eerste stuk over klinkers, niet zo geweldig. Maar even later over de delftweg ging het weer als een speer. Over de fietsbrug naar de andere kant van de weg en gaan met die banaan. (mijn dochter Anouk stelde al voor dat ik mijn Quest maar “Banaan” moest noemen). Ik kon de vliet blijven volgen tot vlak voor station Delft, daar weer linksaf richting Sion. Vandaar een klein ommetje zodat ik bij café de bonte haas uitkom. Dan is het nog maar een klein stukje. Ten ik een beetje zat te mijmeren hoe geweldig de quest wel niet is en dat ik hem eigelijk al 20 jaar geleden zou moeten hebben gehad, maakte een racefietsers een inhaal manoeuvre. Ik was nog lang niet leeg en zat hem al snel op de hielen. Daar had hij duidelijk niet op gerekend en al snel liet hij zich terug vallen in snelheid. Op een racefiets is voor de meeste een korte sprint van 40km/uur nog leuk maar het moet niet te lang duren


70km, totaal 295 km

Wateringen – Dordrecht

Donderdag 5 jan. 06

Vandaag de eerste woon-werk rit naar Dordrecht! Eerst gisteren nog even de lamp wat lager gesteld en met een connector aangesloten wat onderhoud makkelijker maakt. Ik ben niet zo heel vroeg vertrokken omdat ik gisteren pas 8 uur van het werk thuis was. De wind kwam uit het oosten, die had ik dus tegen. Dat is op zich niet zo erg, maar maakte het wel extra koud. Het is een heel verschil of je de wind mee of tegen hebt wanneer je 30km/uur rijd bij een temperatuur van –2 graden Celsius. Op zich is de route die ik heb uitgezocht heel mooi en rij ik bijna de hele weg op fietspaden waar auto’s niet mogen komen. Nu bleek dat hier ook een nadeel aan kleeft, ze slingeren voortdurend en bij elke bocht moet je afremmen. Rechte wegen zijn veel aantrekkelijker dan kan je je snelheid lekker vasthouden en heb je meer voordeel van je stroomlijn Al met al was het nog een hele rit, ik kwam na bijna 2,5 uur aan. De afstand was 60,5 km (deels omdat ik een paar keer verkeerd reed).

Gelukkig was ik niet erg moe en ook mijn knie hield zich goed, mede omdat ik twee broeken over elkaar had aangetrokken. Om vijf uur begon ik de terugreis. Door de tunnel bij gravendeel kwam ik er achter dat de koplamp het niet deed. Wat nu? Teruggaan en ander vervoer regelen? Eerst maar even kijken of ik een mankement kan ontdekken. Al snel zag ik dat één van de AMP connectors was losgeschoten. En dat ondank het feit dat ik de verbinding had getest. Misschien heb ik de draad wel met mijn voet geraakt. Herstellen was gelukkig mogelijk en ik had ook een zaklantaarn bij me wat alles wel wat makkelijker maakte. Nu snel verder richting Heinenoord-tunnel. Het eerste stuk was een vergissing, de quest stuiterde alle kant op met deze ruwe bestrating. Een kilometer of 6 verderop was het wegdek geasfalteerd. Bij de tunnel koos ik weer voor het gedeelte waar je zonder roltrap of lift doorheen kan fietsen. Zonder bij te trappen haalde ik een snelheid van 70km/uur. Trappen lukt dan ook niet echt meer en je gaat al gauw slingeren. Het stuk langs de oude maas ging nu vlotter dan de heenweg, ook omdat ik nu niet verkeerd reed. Het leek nu beter op te schieten, misschien kwam dat omdat ik meer relaxed was. Door Rhoon gereden en de snelweg via de brug overgestoken. Daar richting Benelux tunnel. Die is wat lastiger omdat je met de lift moet. De draai naar de lift is net wat te krap zodat ik even heen en weer moet. In de tunnel haalde ik nu zonder trappen een snelheid van 65km/uur. Toen ik net de tunnel uit was ging de telefoon. Die zit in mijn rugzak achter de stoel wat eigelijk niet erg handig is. Ik moet er maar een houder voor kopen zodat hij onder handbereik is. Van Vlaardingen naar Schipluiden reed ik nu niet via het kanaal maar de weg waar ook het autoverkeer langs moet. Dan merk je hoe vervelend het is dat de koplampen je in je gezicht schijnen. Het is dan moeilijk om te zien waar je moet rijden. Na Schipluiden de vertrouwde route langs het woud naar Wateringen. Om 7:15 was ik weer thuis en dat was iets korten dan de heen rit.
Afstand vandaag 120km, totaal 225km

Tweede rit met de Quest, ik heb de smaak te pakken!

Maandag 2 jan

Vanavond ontdekte ik dat ik een toeter heb in mijn quest! Mij was eerst verteld dat velomobiel geen 12V toeter in voorraad had en dat ze hem daarom niet konden plaatsen. Blijkbaar was het toch nog gelukt om er een te bemachtigen. Ik heb hem gelijk aangesloten, zodat ik in geval van nood een duidelijke geluid kan produceren. Ik heb nu overschoenen omdat de fietsschoenen te veel ventileren en daardoor erg koude voeten geven. Ook heb ik van een oude trui kniewarmers gemaakt omdat ik gisteravond last kreeg van een pijnlijke knie, ik denk door afkoeling. De kniewarmers waren een aardige verbetering maar nu had ik nog koude billen, gek hè maar die zitten blijkbaar ook in de koude luchtstroom. De volgende keer trek ik simpelweg twee broeken over elkaar aan. De buitentemperatuur was vanavond circa 3 graden. In de quest blijft het een stuk warmer, afgezien van de benen. Ik zat tw zweten terwijl ik slechts een odlo shirt aanheb. Ze kosten wat maar daar heb je dan ook wel een lekker shirt voor. De route van vanavond ging van wateringen naar ‘t woud, schipluiden, maasdijk ’s gravenzande. Vanaf daar door de duinen naar Ter heide, kijkduin en weer terug naar wateringen. Een mooie route hoewel de weg niet overal even vlak was. Op een bepaald stuk reed er en hele tijd een auto achter me aan, of ze durfden niet in te halen of ze wilden de quest bekijken. Soms is het wel irritant dat de auto’s die je rechts tegemoet komen je met hun lampen verblinden, de lichten schijnen namelijk de berm in. Mijn verlichting voldoet prima, ook in de donkere duinen kan ik goed zien waar ik rij. Soms denk ik dat de lamp wat te hoog staat, maar het is ook weer handig dat obstakel ruim van te voren worden verlicht. Ik moet alleen een beter plaats vinden voor de schakelaar van de knipperlichte, die moet aan het stuur komen zodat je er niet naar hoeft te zoeken. Ook moet de interne LED aangeven dat de lichten aanstaan, eventueel met een zoemer.

Afstand vandaag 50km, totaal 105km

Eerste rit met de Quest

Zondag 1 jan. 06

Vanmiddag eerst meegedaan aan de nieuwjaarsduik van Ter Heide. Daarna snel begonnen met het aansluiten van de verlichting op de zelf ontworpen fietscomputer. Deze fiets computer stuur de LED-lamp op de juiste wijze aan zodat het voorlicht in 5 standen kan worden gedimd. Misschien wat teveel standen, maar ik wilde eerst het resultaat bekijken. Tevens wordt het achterlicht ingeschakeld wanneer het voorlicht aan is. Daarnaast kan ook het linker en rechter knipperlicht worden geschakeld, met een automatische uitschakeling na 1 minuut. Tenslotte is er nog een alarmstand waarbij alle knipperlichten aan en uit gaan (zonder tijdslimiet). De bedoeling is dat de functies nog verder worden uitgebreid met bijvoorbeeld een accuspanning controle. En niet te vergeten een LED voor de binnenverlichting zodat de snelheid in het donker kan worden afgelezen. Deze led is op een soort “steeltje” gemonteerd zodat hij op een bepaalde plek kan worden gericht. Deze constructie is aangesloten via een cinch connector (ook wel tulpsteker) en kan worden vervangen door een lampje met langer snoer om bij te lichten bij het vervangen van een band.

De LED lamp (eigen ontwerp) is opgebouwd met 105 witte hoog vermogen 5mm LED’s die zo dicht mogelijk op elkaar op een circelvormige print zijn gemonteerd. De 12V van de loodaccu wordt naar een lagere LEDspanning omgezet met een hoog rendement geschakelde voeding. De voeding regelt de spanning en in mindere mate de stroom. Dit laatste is nodig omdat de LED’s warm worden en dan meer stroom gaan gebruiken (en dan nog warmer worden, etc). Het geheel is in een aluminium buisje van 80mm gebouwd. De complete lamp hangt weer aan het questframe. De quest is speciaal voor deze lamp van een groot stuk doorzichtig kunststof voorzien.

Nadat alle bedrading op de questcomputer was aangesloten en het kastje met elektronica met klittenband was vastgezet op de linker wielkast kon het feest beginnen, ofwel de eerste rit vanuit wateringen.

Ik was al heel benieuwd hoe mijn woon-werk route met de quest zou verlopen, vandaar dat ik als eerste een deel van deze route zou uitproberen, tot aan de benelux tunnel. Het eerste stuk door de Herenstraat was wel even wennen, maar toen ik eenmaal op gang was ging het steeds beter. Vanuit Wateringen naar ’t woud en vandaar over het fietspad naar Schipluiden. Deze route heb ik al vaak genoeg met mijn racefiets gereden maar ik vroege me altijd af of sommige stukken wel met de quest te doen zijn. Dat bleek gelukkig 100% mee te vallen. Zelfs de smallere paadjes langs de vaart tussen Schipluiden en Vlaardingen waren goed te doen. Hier ben ik wel heel blij mee omdat dat betekend dat ik het grootste deel van mijn woon-werk route over fietspad kan afleggen. Ook in vlaardingen kon ik over fietspad richting benelux tunnel. De lift kan ik net vanuit de quest bedienen, de draai naar de lift is net iets te krap. Hier moest ik een paar keer heen en weer steken. Door de tunnel naar de andere lift, met als hoogste snelheid 65 km/uur. Hier was ook de draai uit de lift weer wat lastig maar niet zo erg dat je er voor moet uitstappen. Na een km of zo te hebben gereden ben ik weer omgekeerd voor de terugreis. Nu was de snelheid nog iets hoger (66 km/uur) zonder er al teveel moeite voor te doen. Ik moet ook aan de snelheid wennen. Ondertussen was de zon ondergegaan maar door de bewolking en maan licht kon je nog steeds voldoende zien. De verlichting voldoet aan de verwachting, ook de mogelijkheid om te dimmen is erg handig om energie te sparen en je wordt toch nog goed gezien.

Het achterlichtje wil ik nog wel verbeteren, het is wel een vreemde verhouding met 105 LED’s voor en 1 LED achter. De lampjes van de richting aanwijzer reageren te traag om het opvallende knipper-ritme dat ik had bedacht te kunnen volgen. Misschien vervang ik ze ook wel door LED’s.

Jammer dat ik weer naar huis moet, volgende keer maak ik een langere rit. 50km

De quest op het dak van de auto

Zaterdag 31 dec

Het ophalen van de Quest is zonder problemen verlopen. Om half elf waren we bij velomobiel in Dronten. Ik was had de eerste afslag genomen wat niet zo handig omdat je dan door Dronten moet rijden. De fiets stond klaar en ik kon gelijk een proefritje maken. Het eerste stuk kwam ik niet goed op gang omdat het achterwiel bijna geen grip had op de besneeuwde weg. Al snel ontdekte ik dat de fiets ook nog op de handrem stond. Even verderop was de weg beter begaanbaar en kon ik een proefrondje rijden. Toe ik terug kwam bleek dat er nog een lek in de wielkast zat waardoor er water naar binnen kwam. Eerst moest het gat worden gerepareerd met sneldrogende epoxy en glasvezelmatjes. Terwijl de reparatie werd uitgevoerd kreeg ik nog wat tips hoe het beste bijvoorbeeld een band kan worden gewisseld. Nu brak het spannende moment aan waarop we de quest op de allesdragers op het dak van de auto gingen plaatsen. Bij deze auto kan de afstand tussen de drager alleen klein of groot worden ingesteld. De kleine afstand viel af, bij de grote afstand konden de voorwielen op het dak staan en het achterwiel op de drager. Op deze manier was het mogelijk alle wielen met bandjes vast te zetten. De terug reis ging voorspoedig al kon niet veel harder dan 80 á 90 km/uur worden gereden. De bovenste quest gedroeg zich as een groot fluitje en produceerde een lage zoemtoon die nogal irritant was. Onderweg nog een paar keer gecontroleerd of alles goed vast zat maar er waren geen problemen.

3 km

Toch nog even wachten.

Vrijdag 30 dec

We hielden de weerberichten al een paar dagen in de gaten en de voorspelling was niet erg gunstig. Vrijdag zou het weer aardig tekeer gaan, voorla in de middag. Er werd zelfs een weeralarm afgegeven om vooral maar niet na vier uur de weg op te gaan. Daarom de plannen maar weer veranderd. Aangezien het weer voorlopig niet gaat verbeteren moet ik de quest dan maar op de allesdrager op het dak van de auto ophalen.

Eindelijk is het dan zover!

dinsdag 27 dec 2005

De bedoeling was dat ik de quest dinsdag zou ophalen nadat we de 2-e kerstdag bij vrienden in emmeloord hadden doorgebracht. Helaas staken de weergoden daar een stokje voor, de hele avond sneeuwde het flink door en er lag een flink pak sneeuw op de fietspaden. Franciska zag het helemaal niet zitten en wist dat ik, eigenwijs als ik ben, toch zou doorzetten om van dronten naar texel te rijden.
Deze route die ik namelijk al helemaal had voorbereid zou via lelystad, enkhuizen en de dijkwegen langs het ijsselmeer voeren. Ze snelde voor mij de auto uit om de jongens van velomobiel te vragen of ze me een negatief advies wilden geven, vooral de tocht niet te gaan fietsen. Toen ze echter had gezegd wie ze was vroegen ze wat ze kwam doen, de fiets was immers nog niet klaar. Hier was iets erg fout gegaan, er zou een e-mail zijn gestuurd waarin werd gezegd dat de quest pas vrijdag af zou zijn. Wel een teleurstelling na bijna 14 maanden wachten. Vooral de laatste maand leek erg lang te duren.

Nu, de fiets was pas half af, het bovenste deel van de behuizing ontbrak nog. Eigenlijk vond ik het niet zo erg, Dronten licht aardig op de route Emmeloord-Texel en het weer was immers ook niet al te best. Na een kleine rondleiding, die vooral Francis erg leuk vond (hoe maak je een stroomlijn met fiber en epoxy) vertrokken we richting enkhuizen. Het fietspad op de dijk was nog onbegaan en er lag een flinke laag sneeuw op. Dat was een aardig geploeter geworden om daar doorheen te komen. Het plan was nu om de quest op de terugweg uit Texel op te halen. Francis zou verder gaan met de auto en ik zou naar wateringen gaan fietsen. Deze route sprak me heel wat minder aan dan het mooie stuk Den-Helder – Den-Haag door de duinen.

Hoe kom ik aan een quest?

Mijn interesse in een Quest werd gewekt door een collega (Frans Grotepass, inmiddels is hij bij een ander bedrijf werkzaam) een Quest kocht voor woon-werk verkeer. Niet dat ik gelijk ook een fiets bestelde, nee ik zag het nog niet direct zitten om van Wateringen naar Dordrecht te gaan fiets-forensen. Toen ik een aantal keren op de racefiets deze rit had afgelegd begon ik er meer voor warm te lopen. Maar eerst had ik het er over met een vriend van mij, Henk v/d Mortel, die het wel direct zag zitten om er zelf een te kopen. Ik was nog steeds niet zo zeker van mijn zaak, maar een paar maanden nadat Henk zijn Quest had besteld hakte ik de knoop door. Ondertussen was de levertijd van 6 maanden al opgelopen tot 12 maanden. Om de tijd een beetje door te komen heb ik toen nog een lage racer gemaakt, ongeveer naar het voorbeeld van een Zephyr, maar dan mijn eigen interpretatie. Maar nadat ik een paar keer een flinke regenbui op de fiets had gehad, besloot ik dat ik hiermee ook niet naar Dordrecht kon forensen.

De laatste maanden voordat ik de quest zou krijgen ben ik gestart met het ontwerpen van een Quest fietscomputer. De bedoeling was dat ik voor de hardware zou zorgen en Frans de software voor zijn rekening zou nemen. Deze fietscomputer is nog niet klaar maar hierover schrijf ik nog wel eens een apart verhaal. Wat wel klaar is is een vereenvoudigde versie van de fietscomputer voor het aansturen van de verlichting. Bovendien heb ik een LED-koplamp ontworpen met maar liefst 105 LED's

Mijn fiets zou aanvankelijk half november worden geleverd, dit liep echter uit tot eind december.