Rondje Delft in het donker

Gisteravond kwam er niets van fietsen, op maandag gaat Timo naar Atletiek en ik breng hem. Bij die gelegenheid ga ik zelf hardlopen in het Zuiderpark. Ik had een beetje last van mijn knieën, niet zo vreemd omdat ik nu wel veel meer fiets dan ik gewend ben. Het hardlopen zorgde echter voor een goede afwisseling en het werd al snel weer wat beter. Gelukkig kan ik hardlopen en fietsen goed combineren.

Vanavond wilde ik toch wel even met de Quest op pad, maar ik wist nog niet waar naar toe. Na een stukje te hebben gefietst bedacht ik me dat ik de route naar Rotterdam nog wat beter kon verkennen, een aantal stukken moet ik nog verder uitpluizen. Nu ga ik steeds dwars door Delft heen, misschien zijn er ook goede fietspaden, die me om Delft heen leiden. Voorlopig rij ik nog de tot nu toe beste route langs Sion die me snel naar de Delftse Schie toe leid. Daar kan ik dan lekker vaart maken. Er stond een straffe wind, ik voelde de wind aan de Quest rukken. Echt bang voor wegwaaien ben ik niet, met mijn 90Kg lig ik stevig op de weg. Toen ik net de vaart erin had zag ik een rood stoplicht lang het fietspad, ik vond het maar idioot en reed gewoon door. 100m verder weer één, nu begon ik me toch wel af te vragen wat dat betekende maar het antwoord werd snel zichtbaar. Er staat een bedrijf dat containers in binnenschepen laad, de containers worden met een soort monorail verplaatst en die loopt over het fietspad. Juist toen ik aan kwam fietsen ging er zo’n container over de weg, met een felle schijnwerper naar onder gericht, wel een vreemd gezicht. Toen ik was omgereden zag ik dat de het fietspad aan de andere kant was afgesloten met een slagboom, goed dat ik niet ben doorgereden.

Nu kon ik weer vaart maken. De wind kwam schuin van voren maar daar had ik (heerlijk is dat) geen last van. Dat was ik wel anders gewend op de racefiets. Ondanks dat het toch redelijk fris was zat ik te dampen in mijn Quest, het nadeel is dat mijn bril direct beslaat als ik stop. Daar moet ik nog iets op vinden want fietsen zonder bril levert me een dag lang rode ogen op.

De fietsbrug liet ik links liggen, ik wilde eens een andere route volgen. Even verderop zag ik een splinternieuw fietspad de polder ingaan, waar gaat dat naar toe? Wel leuk om dat eens te ontdekken. Het fietspad liep om de nieuwbouw heen (ik hoop dat die niet verder oprukt, wat blijft er anders van de polder over) en ging onder de spoorbaan door. Even verderop sloeg ik weer rechtsaf richting Delft. Ik had geen kaart bij me dus ik koos mijn route maar op het gevoel. De hele route naar Delft bleef een auto vlak achter me rijden, durfde zeker niet in te halen op dit smalle weggetje. Ik hiel er goed de vaart in, nu had ik de wind schuin achter.

In Delft was het even lastig de juiste weg te vinden maar uiteindelijk kwam ik weer op bekend terrein. Nu nog een stukje lang het tracé van de A4. In mijn spiegel zag ik het lichtje van een wielrenner opduiken, dan nog maar even versnellen, die laat ik er niet langs. Al snel lag mijn snelheid op 45km/uur en werd het licht snel kleiner. Nu nog langs de bonte haas en ik ben al weer thuis.

37km, totaal 388km