Uitstapje naar Texel.

Gisteren ben ik om tien uur vertrokken om door de duinen van Kijkduin naar Texel te rijden. Het weer bleef helaas de hele dag achter bij de voorspelling, de zon zou immers nu en dan gaan doorbreken maar het bleef grauw weer. In mijn gedachten was deze route perfect, dat viel wel een beetje tegen. Al snel merk je dat je in het heuvelachtige terrein met bochtige fietspaden met de Quest niet echt in het voordeel bent. Wanneer je de heuvel op bent gereden en lekker hard naar beneden wil gaan dan is daar die bocht of er zijn vervelende drempels. Op het stuk tussen Den Haag en Wassenaar hebben ze het wel heel bont gemaakt Daar liggen dubbele drempels die voor mountain bikers een leuke jump zijn maar waar een Quest niet ongeschonden overheen komt. Elke keer hoorde ik de onderkant van de fiets over de grond schuren. Toch kon ik een man op een mountainbike niet laten passeren, echt slim was dat niet want ik moest immers nog een stukje, maar zo ben ik nu eenmaal. Mijn knieen protesteren om beurten maar maken het fietsen niet onmogelijk. Soms denk ik er een tijdje niet aan en dan blijkt dat ik weer helemaal geen last heb. Ik moet ze maar gewoon negeren. Even verderop bij Wassenaar staat er plots een bord waarmee fietsers werd verzocht de fiets aan de hand te nemen, wat nu? Ik fiets toch maar door, ik geloof dat soort informatie niet, tot een graafmachine de weg blokeerd. De hele bestrating was verdwenen. Ik had niet echt zin om weer terug te rijden dus heb ik de quest maar door het struikgewas gesleept om over het wandelpad verder te gaan, wat moet je anders? Daarna ging het beter al haalde ik niet de snelheid die ik graag heb. Bij Zandvoort ging het weer mis. Op de route die ik volgens de wegaanwijsborden moest volgen stond ineens een hek dwars over de weg met een fietssluis ernaast, de enige plaats waar ik door kon was voor paarden bestemd. Dan maar uitstappen en de Quest door het zand naar de andere kant slepen. Een kwartier verder zag het er nog slechter uit, nu was er weer een hek met sluis maar geen paarden doorgang. Er was niemand te bekennen om me te helpen. Teruggaan was uitgesloten dus heb ik de Quest maar op het hek getild en hem aan de andere kant op de grond gezet, niet iets wat je vaker wil doen. Nu moest ik om de Kennemer duinen heen fietsen, daar loopt geen fietspad doorheen. Aan de andere kant miste ik een aanwijzing en reed ik richting strand. Toen ik op het uiterste puntje was aangekomen, waar je over het noordzee kanaal en de noordzee uitkijkt, realiseerde ik me dat ik niet goed zat. Een paar wandelaars bevestigden dat en wezen me de goede kant op. Ze waren gelijk heel benieuwd waar ik nu mee reed. Ze hadden onderling een soort weddenschap, is het nu wel of geen fiets. Toen ik door het centrum van Ijmuiden was gereden kwam ik al gauw bij het pontje aan. In de wachttijd leek ik met mijn Quest wel een soort bezienswaardigheid, één jongen vroeg of hij in de fiets mocht kijken en hij was duidelijk onder de indruk. Ik had me voorgenomen om niet meer door de duinen te rijden, anders zou het nog nachtwerk gaan worden. Aan de andere kant ging ik via Beverwijk richting Castricum. Hier was het al beter te fietsen. Van Castricum richting Heilo en verder naar Alkmaar. Dit was ook geen slimme zet want nu zat ik vast in Alkmaar. Twee dames zetten me weer op het goede spoor, nadat zet van alles over mijn fiets wilde weten. Wat, moet je helemaal naar Den-Helder, wat ver joh! Ja maar ik ben er nu bijna. Mijn strategie was om het fietspad langs het kanaal te gaan volgend, dat begint bij het centraal station in Alkmaar. En een station wordt altijd goed aangegeven. Gelukkig ging het nu gesmeerd tot aan Den-Helder. Dat is nog eens een lekker fietspad alleen jammer dat er zoveel auto’s naast rijden. Op enkele stukken was de kwaliteit van de weg wat minder en in elk dorp veranderd het asfalt in klinkers. Er stond een paar keer een bord “slecht wegdek”, maar één keer had er moeten staan “uitzonderlijk extreem slecht wegdek”, ik stuiterde bijna van de weg af zo beroerd was het wegdek daar. Als een autoweg zo slecht zou zijn zou er gelijk een spoedreparatie worden uitgevoerd. Ik kwam om 16:45 bij de boot aan. De boot gaat elk uur en was net weg. De eerst volgende ging om 17:30. Ik maakte gebruik van de wachttijd door mijn ouders en het thuisfront te bellen dat ik heelhuids was aangekomen. Ruim een uur later was ik aan de andere kant in de veerhaven van Texel. Ik was weer uitgerust en kon er bij het laatste stukje tegenaan. De wind stond schuin achter en het was ondertussen pikdonker. Een mooie kans om er even tegenaan te gaan. Mijn topsnelheid was bijna 55 km/uur en ik kon deze snelheid bijna het hele stuk naar Den-Burg aanhouden. Dat was een lekker dagje fietsen, vreemd genoeg had ik helemaal niet het idee dat ik veel inspanning had geleverd. Aan het aantal kilometer kan je wel zijn dat ik nog al wat extra heb gereden. Ik weet nog niet hoe ik dat een volgende keer ga oplossen. Het lijkt me het beste om met een gedetailleerde kaart de route uit te zetten en die dan in een gps ontvanger te programmeren. Als je de weg wijzers volgt wordt je maar van hot naar her gestuurd. Je moet je route dus zelf plannen. Als je de zelfde route dan nog een keer wil rijden kan je naar de gereden snelheiden kijken om te zien hoe berijdbaar de weg is en er dan verbeteringen in aanbrengen. Een echte route planner lijkt me ook geen oplossing omdat die met autokaarten werken. Wie heeft goede tips?

Vandaag 166 km, totaal 658