Vandaag lekker ontbeten en me rustig voorbereid op de “terugtocht”. Mijn ouders gingen met de auto richting veerhaven en ik met de Quest. Maar niet zo hard gereden als gisteren, maar toch had ik de vaart er aardig in, je bent altijd bang de boot te missen. ’s Morgens had ik nog even met mijn vader naar een passende kaart gezocht die aansluit bij de kaart die ik al heb “Noord Holland Noord”. Er waren wel fietskaarten maar die waren net zo slecht gedetailleerd als mijn autokaart van Nederland, het fietspad langs het kanaal staat er bijvoorbeeld niet op. Ik had me voorgenomen om nu direct het fietspad langs het kanaal te volgen en bij Bergen af te slaan, de route had ik stap voor stap op een papiertje geschreven. Maar een planning is om van af te kunnen wijken. Toen ik zag wat een stralende dag het was kon ik het niet nalaten om door de duinen te gaan rijden. En inderdaad was het natuurschoon overweldigend, wat doet een beetje zonneschijn toch goed. Ondanks de vele kronkels in de weg ging het best wel vlot. Ik weet niet meer waar het precies was, ergens tussen Schoorl en Bergen denk ik. Plots zat ik tussen de mountain-bikers die het bos onveilig maakten. Ik voelde me er niet echt thuis maar ik moest toch verder, dus weerde ik me kranig. Vanaf Bergen ging het best wel vlot naar Castricum. Menig keer negeerde ik de bordjes die aangeven dat fietsers niet welkom zijn op de weg, de beloning is dan een mooi stukje asfalt. Meestal kan ik aardig meekomen met de automobilisten, die me vaak weer niet in durven te halen. Je moet wel doortrappen wil je de boel niet ophouden, de snelheid gaat dan richting 45km/uur, ondanks de wind schuin van voren. In Beverwijk kreeg ik weer een leuke omweg aangeboden dus ik zette nog wat aan om de extra afstand weer in te halen. Bij de pont weer voldoende bekijks. Ik wilde eigenlijk wat eten maar ik had daar nauwelijks tijd voor omdat me van alles werd gevraagd over de Quest en hoeveel ik al gefietst had. Aan de andere kant van het Noordzee kanaal volgde ik bordjes Haarlem, wat wat al te letterlijk uitkwam. Hoe moest ik nu weer verder? Na een tijdje richting zon te hebben gereden vond ik weer een lichtpuntje in de vorm van een bord met verwijzing naar Heemstede. Het stuk hier na ging weer best wel vlot, vooral wanneer ik de slechte fietspaden meed en tussen de auto’s ging rijden. Het fietspad naast de A44 in Wassenaar leek wel een hindernis baan, om de honderd meter een heuvel. Toen ik plots moest stoppen vergat ik tijdig terug te schakelen. Een automobilist was hoffelijk en gaf me voorrang, maar hoe kwam ik nu weer weg? Toen ik flink kracht zette hoorde ik een “pong”. Hopelijk niets ernstigs. Helaas was er blijkbaar toch iets stuk gegaan want elke 6 slagen herhaalde het geluid zich. Blijkbaar heb ik een schakel in de ketting gemold. Morgen maar even kijken of ik hem kan vinden, dan haal ik de schakel eruit. Eén minder mag toch geen probleem zijn? Op de een of andere manier kwam ik bij “Florencia” in de Torenstraat uit. Hier hebben ze heerlijke koffie en daar had ik wel trek in. Na de koffie was het nog maar een klein stukje, gelukkig maar want het tot zes tellen om dan wat kracht te minderen om het tandwiel te sparen, begon me al te vervelen. Zes uur was ik weer thuis. Oost-west thuis best.
Vandaag 154 km, totaal 812 km
2 opmerkingen:
Goedenavond of morgen ligt eraan wanneer je dit berichtje leest. Maar ik wilde even zeggen dat ik je al een broer vond om trots op te zijn maar veel meer dan na deze verhalen kan het worden.
Succes met je fietsketting.
Groeten je zus uit Wateringen.
Sorry, ik bedoelde natuurlijk het kan haast niet trotser.
Een reactie posten